Κυριακή πρωί, ο ανυποψίαστος για τη ήθη και τα… έθιμα της πόλης επισκέπτης, διέρχεται την πλατεία Γεωργίου, το κεντρικότερο σημείο της και ατρίβει το κεφάλι του να δει το αξιοθέατο, έτσι όπως τουλάχιστον το αναφέρουν οι ταξιδιωτικοί οδηγοί.
Το αξιοθέατο, όμως σε αυτή την πόλη, δεν μπορεί να σταθεί σκέτο ως…αξιοθέατο. Θέλει και το μήνυμά του. Εν προκειμένω για τον Ζακ Κωστόπουλο. Τυλιγμένο στις μπροστινές κολώνες. Πρόκειται για πανό υπογεγραμμένο από το Patras Pride, το οποίο ακολούθησε πιο οικολογική μέθοδο από τους αντιεξουσιαστές, που προτίμησαν να …ζωγραφίσουν παραδίπλα το φρεσκοβαμμένο γιατί έμεινε πολύ καιρό καθαρό.
Το συμπέρασμα που εξάγει κανείς από αυτές τις εικόνες είναι είτε ότι από εκεί δεν πέρασε κανένας του δήμου Πατρέων για να μαζέψει τουλάχιστον το πανό (το οποίο είναι εκεί απο χθες) είτε ότι πέρασε και το… θαύμασε. Άλλωστε όλοι θυμόμαστε την μετατροπή του θεάτρου σε τοίχο με τις κολλημένες αφίσες της ΚΝΕ πάνω στο μάρμαρο.
Σε κάθε περίπτωση αυτή η εικόνα είναι τουλάχιστον απογπητευτική, Άν σκεφτείς δε ότι δυο τρία είναι όλα κι όλα τα μνημεία της πόλης που οφείλουμε να προστατεύουμε και αδυνατούμε, ή δε θέλουμε να το πράξουμε, τότε η εικόνα γίνεται και αποκαλυπτική. Διότι άλλο η διακίνηση ιδεών και άλλο η κακοποίηση μνημείων. Εκτός κι αν τα μνημεία, είναι μέρος του .. μεγάλου κεφαλαίου και όσων συμβάλλουν στο να χάνονται ανθρώπινες ζωές όπως λέει και το πανό.
Γ. Κοντ.
