Ο λαός λέει, τώρα που βρήκαμε τον παππά να θάψουμε καμιά δεκαριά. Στην προκειμένη περίπτωση η υπουργός Εσωτερικών είδε ότι στην επιτροπή της Βουλής οι συμφωνούντες με το ν/σ για την επιστολική ψήφο των αποδήμων στις εκλογές του προσεχούς Μαρτίου για την Ευρωβουλή θα υπερψηφίσουν γύρω στους 230, και έσπευσε εκπροθέσμως να καταθέσει τροπολογία, που θα συμπεριλάμβανε και τις εθνικές εκλογές.
Αποτέλεσμα, να κάνουν πίσω και να καταψηφίσουν το ν/σ στο σύνολό του, οι αρχικώς συμφωνούντες ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά και οι 230 να συρρικνωθούν στους 158 δηλ. στους βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Ήταν άραγε υπουργική γκάφα, ή παγίδα που πέταξε εκτός υπερψήφισης τους βουλευτές τριών κομμάτων της αντιπολίτευσης, με σκοπό να τους εκθέσει, όταν θα βρεθούν προεκλογικά σε χώρες του εξωτερικού, για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους εν όψει των ευρωεκλογών;
Ότι και να ήταν από τα δύο, η υπουργός Εσωτερικών εκτέθηκε σοβαρά, μια και ο αιφνιδιασμός και μάλιστα εκπρόθεσμος, με την μορφή τροπολογίας, δεν συνάδει με τα κοινοβουλευτικά ήθη, που η κυβέρνηση οφείλει να επιδεικνύει, όταν αναλαμβάνει νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Από την άλλη πλευρά εκτεθειμένα είναι και τα κόμματα, που δικαίως κατήγγειλαν τον αιφνιδιασμό, αλλά αποδείχθηκαν ανίκανοι να εκτιμήσουν το όλο θέμα σωστά, καταψηφίζοντας το ν/σ στο σύνολό του. Έτσι εκτέθηκαν, μια και εμφανίζονται να αρνούνται την επιστολική ψήφο στις Ευρωεκλογές, όταν πριν λίγο στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, την είχαν υιοθετήσει.
Αυτά τα παιδιάστικα καμώματα και τα πείσματα, δεν ταιριάζουν με πρόσωπα, που οι πολίτες επέλεξαν να τους εκπροσωπούν και να διαχειρίζονται για λογαριασμό τους τις τύχες τους. Δείχνουν κομματικούς σχηματισμούς, που δεν ενδιαφέρονται να διευρύνουν και να διευκολύνουν το εκλογικό σώμα που ζει εκτός Ελλάδος.
Και να σκεφθεί κανείς ότι υπάρχουν περισσότεροι από 500.000 Έλληνες πολίτες, που στην ουσία εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους την εποχή της ελληνικής χρεοκοπίας, με κύρια ευθύνη του πολιτικού συστήματος. Αντί λοιπόν με την δυνατότητα της επιστολικής ψήφου, που ισχύει ακόμη και στην Τουρκία, να απαντήσουν θετικά σε αυτούς τους ανθρώπους, τους κλείνουν την πόρτα και τους απογοητεύουν.
Η λογική έλα να ψήφισης στον τόπο σου, αλλά αν δεν έρθεις δεν σου δίνω το δικαίωμα να το πράξεις από εκεί που ζεις, είναι πέρα για πέρα παράλογη, σε μια εποχή που η τεχνολογία προσφέρει με απόλυτη ασφάλεια, ακόμη και διαδικτυακή ψήφο.
Από εδώ και πέρα και μέχρι τις Ευρωεκλογές θα ακούμε τους μεν να κατηγορούν τους δε, για πολιτικές απάτες. Οι της κυβέρνησης θα λένε ότι δεν ήθελαν οι της αντιπολίτευσης να δώσουν το δικαίωμα της επιστολικής ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού, και και οι δεύτεροι θα υποστηρίζουν, ότι η ΝΔ τους παγίδευσε και επιχείρησε με μια τροπολογία να επιβάλει από την πίσω πόρτα, επιστολική ψήφο και στις Εθνικές εκλογές.
Κουβέντα να γίνεται στη μάχη των εντυπώσεων, που απέχει παρασάγγας από την ουσία των θεμάτων, που απασχολούν τους πολίτες και θα έπρεπε να απασχολούν και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Δυστυχώς οι τύποι τρώνε την ουσία στην ελληνική πολιτική σκηνή. Γιατί πολλούς από όσους έφυγαν κακήν κακώς, τους απασχολούν τα νέα δεδομένα, για ανάπτυξη, αν υπάρχει, και αν αυτή είναι ικανή να τους γυρίσει πίσω. Όλα τα άλλα γι αυτούς είναι αερολογίες.
Την καθημερινή πολιτική πραγματικότητα την γνωρίζουν από τα ελληνικά κανάλια, που βλέπουν κι από τα ραδιόφωνα που ακούνε. Παράλληλα και το διαδίκτυο τους ενημερώνει, για το κάθε τι που συμβαίνει στη χώρα μας.
Αν άλλαξε κάτι ή αν πρόκειται να αλλάξει στο ορατό μέλλον. Ενδιαφέρονται να μάθουν τι θα μπορούσε να τους προσφέρει ευκαιρίες εργασίας και προκοπής στον τόπο τους.
Αν μπορούν να υπολογίζουν σε καλύτερα πανεπιστήμια , όχι αυτά των καταλήψεων και της βίας, αν θα νιώθουν ασφάλεια , αν το σύστημα υγείας έχει βελτιωθεί, αν η ακρίβεια που σπάει ταμεία έχει τιθασευτεί, αν έχει εκσυγχρονιστεί το κράτος και οι υπηρεσίες του . Όλα τα άλλα είναι κουβέντες πολιτικάντικες της δεκαετίας του ΄50.
Ίσως και οι μεν και οι δε να πάρουν ένα μάθημα από τους Έλληνες του εξωτερικού, αν τολμήσουν να βρεθούν στις περιοχές, που ζουν αυτοί οι άνθρωποι ξεχασμένοι και απογοητευμένοι από την Πατρίδα τους…
