Έφυγε από τη ζωή ο ομ. καθηγητής Νευροχειρουργικής του Πανεπιστημίου Πατρών Θόδωρος Μαραζιώτης, σε ηλικία 81 ετών.
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στην πανεπιστημιακή κοινότητα της χώρας.
Ο Θόδωρος Μαραζιώτης γεννήθηκε στο Τραγανό του νομού Ηλείας το 1942. Το επώνυμο Μαραζιώτης προήλθε από τον τόπο καταγωγής του, το ορεινό χωριό Μαραζά (σήμερα Δαφνοχώρι) του νομού Φωκίδας, ενώ ο ίδιος έζησε μεγάλο μέρος της ζωής του στην Πάτρα.
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη γενέτειρά του στο Τραγανό της Ηλείας, σε μια εποχή που ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος καταδυνάστευε την Ελλάδα. Ηταν γιος του Γεωργίου Μαραζιώτη, εκπαιδευτικού και συγγραφέως, και της Αθανασίας Καούκη, δασκάλας. Ήταν παντρεμένος με τη δικηγόρο Παρασκευή Σφαέλου με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον εικαστικό Γιώργο και τον λυρικό τραγουδιστή Νικόλα.
Το 1959 εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ. και το επόμενο έτος μεταγράφηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και αποφοίτησε το 1966 με απόλυτη επιτυχία. Από τον Απρίλιο του 1966 έως τον Ιούνιο του 1970 ‒στη σκοτεινή εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας‒ εκπληρώνει την υποχρεωτική θητεία «Ιατρικής Υπηρεσίας Υπαίθρου» στο Αγροτικό Ιατρείο Χουμερίου Ρεθύμνης.
Τον Αύγουστο του 1970 αναχωρεί στο εξωτερικό, όπου ειδικεύτηκε στη Νευροχειρουργική. Έως το 1978 υπηρετεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομειακό Κέντρο της Λωζάνης στην Ελβετία, όπου και έλαβε τον Τίτλο Ειδικότητας Νευροχειρουργικής καθώς και τον Τίτλο του «Διδάκτορος» της Ιατρικής Σχολής της Λωζάνης. Η διδακτορική διατριβή του αφορούσε στη μετατραυματική επιληψία των παίδων: “Étude sur l’ épilepsie post-traumatique de l’ enfant”.
Έως το 1980 περίπου υπηρετεί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομειακό Κέντρο Henri Mondor στο Παρίσι. Τον Μάιο του 1980 διορίζεται στη θέση «Ειδικευόμενου βοηθού» στη Νευροχειρουργική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Πατρών «Ο Άγιος Ανδρέας» όπου υπηρετεί έως τον Νοέμβριο του 1984. Από τον Απρίλιο του 1981 έως τον Νοέμβριο του 1984 υπηρετεί στη θέση του «Επιμελητού» της ίδιας Κλινικής. Εκλέγεται «Λέκτορας» στο Τμήμα Ιατρικής του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου και υπηρετεί από τον Μάρτιο του 1985 έως τον Ιούνιο του 1989. Από τον Ιούνιο του 1989 έως τον Νοέμβριο του 1999 υπηρετεί ως «Επίκουρος Καθηγητής». Από τον Οκτώβρη του 1999 έως τον Δεκέμβριο του 2004 υπηρετεί ως «Αναπληρωτής Καθηγητής και από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2009 όπου και συνταξιοδοτήθηκε υπηρετεί ως «Καθηγητής».
Το 2010 του απονέμεται ο τίτλος του «Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών». Αξίζει να σημειωθεί σ’ αυτό το σημείο ότι το 1998 ο βιογραφούμενος επιτελεί κλινικό έργο αναλαμβάνοντας τη θέση του Διευθυντή της Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών, διατηρώντας την μέχρι την αποχώρησή του τον Σεπτέμβρη του 2009, λόγω συνταξιοδότησης.
Στη διάρκεια της Πανεπιστημιακής του θητείας επιτελεί Διδακτικό και Εκπαιδευτικό έργο σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.
Το ερευνητικό του έργο εστιάζεται κυρίως στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και στη νευρολογία. Από αυτό προήλθαν:
Άρθρα ανασκοπήσεως σε Ελληνικά Επιστημονικά περιοδικά, ημερίδες και συνέδρια εσωτερικού.
22 ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια.
36 ανακοινώσεις σε ελληνικά συνέδρια.
33 πλήρεις δημοσιεύσεις σε ξενόγλωσσα ιατρικά περιοδικά.
16 πλήρεις δημοσιεύσεις σε ελληνικά ιατρικά περιοδικά.
603 βιβλιογραφικές αναφορές (citations).
Διετέλεσε μέλος διαφόρων επιστημονικών επιτροπών του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών της Υγειονομικής Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας.
Ήταν μέλος διαφόρων συντακτικών επιτροπών ιατρικών περιοδικών, όπως αυτά της «Ελληνικής Νευροχειρουργικής Εταιρείας» και «Πρόοδοι Ιατρικής Επιστήμης».
Διετέλεσε «επιβλέπων» και μέλος «τριμελών συμβουλευτικών επιτροπών» στην εκπόνηση Διδακτορικών Διατριβών του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών.
Υπήρξε τακτικός ομιλητής της «Διακιδείου Σχολής Λαού Πατρών» με θέματα επιστημο-κοινωνικού ενδιαφέροντος.
Τέλος, είχε τιμηθεί με «Έπαινο» από το Πανεπιστήμιο Πατρών και με «Βραβείο» από την Ιατρική Εταιρεία Δυτικής Ελλάδος.
