Η βουλευτής Αχαΐας και Τομεάρχης Πολιτισμού της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Σία Αναγνωστοπούλου, τοποθετήθηκε στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση και ψήφιση του σ/ν του υπουργείου Υγείας «Σύσταση και οργάνωση νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου με την επωνυμία «Εθνική Κεντρική Αρχή Προμηθειών Υγείας», στρατηγική κεντρικών προμηθειών προϊόντων και υπηρεσιών υγείας».
Αναλυτικά η ομιλία:
«Όσο πιο σκληροί είμαστε και όσο περισσότερες υποχρεωτικότητες βάζουμε, τόσο μεγαλύτερες αντιδράσεις προκαλεί αυτό.» Κυριάκος Μητσοτάκης, 5/11/2021, τηλεοπτικό κανάλι MEGA. «Ένας άνθρωπος ογδόντα ετών και πάνω που ο ίδιος δεν θέλει να εμβολιαστεί και κατά βάση ο ίδιος κινδυνεύει, εμπίπτει σε πλαίσιο πλέον της ατομικής επιλογής και η υποχρεωτικότητα εκεί προσκρούει στο Σύνταγμα, στο ΣτΕ και την Επιτροπή Βιοηθικής.» Υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης.
Το ψήφισμα 2361/2021 του Συμβουλίου της Ευρώπης, που όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικός θεσμός είναι για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, το οποίο υπερψηφίστηκε και από τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, ορίζει ότι δεν είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός και κανένας δεν μπορεί να πιεστεί πολιτικά και κοινωνικά εάν δεν το επιθυμεί. Αυτό επιβάλλει το γενικό δικαίωμα της αυτοδιάθεσης από όλα τα εθνικά Συντάγματα και από τη Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση. Βεβαίως, στο δικαίωμα αυτό υπάρχουν περιορισμοί και είναι σημαντικό, όπως σε κάθε δικαίωμα, λόγω προστασίας της δημόσιας υγείας στην προκειμένη περίπτωση. Όμως, η ουσία του δικαιώματος δεν μπορεί να αναιρεθεί.
Εξ ου, λοιπόν, η υποχρεωτικότητα στους υγειονομικούς ή στους ανθρώπους που έρχονται σε επαφή με ευπαθείς ομάδες -σε τέτοια επαγγέλματα- με τήρηση, όμως, της αναλογικότητας, όχι στέρηση εντελώς του μισθού, γιατί εκεί αρχίζουμε και διαχέουμε την κουλτούρα της τιμωρίας. Άλλο ο περιορισμός του δικαιώματος για λόγους δημόσιας υγείας, ειδικά σε ειδικές ομάδες, αλλά με τήρηση της αναλογικότητας. Είναι πολύ σημαντικό για να διατηρήσουν οι κοινωνίες μας και μετά την πανδημία κάποιες μεγάλες, θεμελιώδεις πολιτισμικές αξίες.
Η υποχρεωτικότητα, λοιπόν, του εμβολιασμού των ηλικιωμένων είναι πολλαπλά αντισυνταγματική. Και δεν το λέμε εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, το λένε οι συνταγματολόγοι αυτής της χώρας -και όχι μόνο- που δεν πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι μόνο αντισυνταγματική γιατί αποτελούν γενική κατηγορία του πληθυσμού, αλλά κυρίως στο μέτρο του ατομικού διοικητικού προστίμου -προσέξτε, ατομικό διοικητικό πρόστιμο- χωρίς να έχει δικαίωμα αυτός που υφίσταται το πρόστιμο να έχει αντιρρήσεις. Αυτό προσκρούει ευθέως στο άρθρο 20 παράγραφος 2 του Συντάγματος. Χωρίς καμία ακρόαση από διοικητικά Όργανα επιβάλλεται ένα διοικητικό πρόστιμο. Προσέξτε το αυτό! Προσέξτε το! Διοικητικό πρόστιμο χωρίς προηγούμενη ακρόαση.
Επιπλέον, η πρόσβαση της ΑΑΔΕ, της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, που θα επιβάλλει το πρόστιμο, σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, όπως είναι η υγεία κάθε ατόμου, κάθε ανθρώπου, προσκρούει και αυτό σε άρθρο του Συντάγματος και του Ευρωπαϊκού Κανονισμού για την Προστασία Δεδομένων κ.λπ.. Δηλαδή, χωρίς να μπορεί ο πολίτης να έχει μία ακρόαση για αυτό το διοικητικό μέτρο, με παρέμβαση της ΑΑΔΕ σε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, έχουμε επιβολή ενός τιμωρητικού μέτρου.
Και ερχόμαστε τώρα στο κρίσιμο.
Η Κυβέρνηση απέτυχε. Το θέμα, λοιπόν, με νεκρούς των οποίων ο αριθμός είναι ανατριχιαστικός για τη χώρα μας, μάς φέρνει στις πρώτες θέσεις του αριθμού νεκρών στην Ευρώπη. Τι πρέπει να γίνει; Και εδώ, πραγματικά, δεν απευθύνομαι στην Κυβέρνηση, ούτε θέλω να κάνω καν αντιπολίτευση. Η Κυβέρνηση λειτουργεί έτσι όπως λειτουργεί, αλλά θέλω, πραγματικά, να απευθυνθώ στους συμπολίτες μας. Ο εμβολιασμός είναι πράξη αλληλεγγύης, είναι πράξη συλλογικής, κοινωνικής ευθύνης και είναι πράξη αγάπης του ενός για τον άλλον για να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή. Αυτή η καμπάνια που πρέπει να κάνουμε όλοι με όλους δεν μπορεί να αγνοηθεί και να αντικατασταθεί από διοικητικά μέτρα τέτοιου τύπου.
Αυτό που κάνει η Κυβέρνηση -και αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας- τι είναι; Ο κοινωνικός αυτοματισμός. Κάποια ομάδα πάντα φταίει. Αντί να κάνουμε διείσδυση στις ομάδες, στους γεωγραφικούς χώρους -γιατί βλέπουμε τέτοιες κατηγορίες- όπου έχουμε μεγάλη αντίσταση στον εμβολιασμό, αντί να γίνει μια καμπάνια η οποία θα φέρνει στο προσκήνιο τη μεγάλη κουλτούρα που διαχέουν σε αυτή τη χώρα οι γιατροί , οι νοσηλευτές και όλο το προσωπικό των νοσοκομείων, αυτή την κουλτούρα αλληλεγγύης που είχαμε χρόνια να ζήσουμε σε αυτή τη χώρα, να ακούσουμε αυτούς που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή, τι κάνει η Κυβέρνηση; Λέει «υποχρεωτικότητα, πάρτε ένα πρόστιμο και εγώ έκανα το καθήκον μου». Δηλαδή, πώς θα βγούμε από αυτή την πανδημία; Έχοντας καταργήσει την έννοια της ελευθερίας και του δικαιώματος, αλλά πάνω απ’ όλα την έννοια της γενναιοδωρίας και της αλληλεγγύης;
Θα κλείσω, κυρία Πρόεδρε, αν μου επιτρέπετε μισό λεπτό. Εάν θέλει πραγματικά η Κυβέρνηση οφείλει να δει την πραγματικότητα και να εμπνεύσει την κοινωνία, όπως έκανε η Πορτογαλία. Γιατί η Πορτογαλία έφτασε στο 90%-95% εμβολιασμών; Εκτός κι αν θέλετε να διαχέετε πάλι αυτό το στερεότυπο ότι οι Έλληνες είναι απείθαρχοι και απολίτιστοι, ενώ όλοι οι άλλοι είναι καλοί. Γιατί βρέθηκε μία Κυβέρνηση, η οποία τι είπε; Το πρώτο που πρέπει να κάνω είναι να στηρίξω το Εθνικό Σύστημα Υγείας για να μπορέσω να οικοδομήσω αυτήν την κουλτούρα της αλληλεγγύης μέσα στην κοινότητα και την εμπιστοσύνη ανάμεσα στο κράτος και στους πολίτες. Οι Πορτογάλοι τα κατάφεραν. Εμείς γιατί δεν τα καταφέραμε; Γιατί δεν αναρωτιέται ο κύριος Μητσοτάκης «Γιατί δεν τα κατάφερα και έχω τέτοια αντίσταση»; Πάντα θα υπάρχει ένα ποσοστό σε όλες τις κοινωνίες -το είδαμε και στην Ευρώπη- το οποίο για ιδεοληπτικούς ή για οποιουσδήποτε λόγους αρνείται, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο ποσοστό που φοβάται, που δεν είναι ενημερωμένο. Εκεί, λοιπόν, αντί να πέσει όλη η προσπάθεια, φτάνουμε σε μέτρα τέτοιου τύπου, όπως ήταν οι νέοι πέρυσι.
Κύριε Πλεύρη, δείτε ως Υπουργός Υγείας την πραγματικότητα. Όλα τα νοσοκομεία των περιφερειών στενάζουν γιατί έχουν γίνει μονοθεματικά, έχουν κοβιντοποιηθεί και έχουν ανάγκη από τα νοσοκομεία της περιφέρειάς τους, τα οποία καταρρέουν. Και σας αναφέρω -το ανέφερε και ο εισηγητής μας, ο κ. Μάρκου- το Νοσοκομείο Πύργου το οποίο καταρρέει. Δεν τα λέμε εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ, οι ίδιοι οι άνθρωποι τα λένε. Καταρρέει το Νοσοκομείο του Αιγίου, πράγμα που σημαίνει ότι όλη η αποσυμπίεση που μπορούσε να δοθεί και στην Πάτρα, αυτή η αποσυμπίεση, πια, δεν υπάρχει. Οι γιατροί από τον Άγιο Ανδρέα της Πάτρας φεύγουν για εφημερία στο Νοσοκομείο του Πύργου. Δεν τα λέμε εμείς. Δείτε την πραγματικότητα. Δεν σας ανήκει η πραγματικότητα. Πρέπει να τη δείτε.
Θέλω να αναφερθώ στους Συμβασιούχους Ορισμένου Χρόνου. Δίνετε παράταση, δεν δίνετε αυτό που ζητάμε όλοι και ζητάνε και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Μακάρι να γίνουν αορίστου χρόνου όλοι αυτοί οι άνθρωποι γιατί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Κλείνω, λοιπόν, λέγοντας το εξής: Ας βγάλουμε ένα πνεύμα αλληλεγγύης και συλλογικότητας, με σεβασμό στα δικαιώματα και όχι τέτοια διοικητικά μέτρα, πρόστιμα, τα οποία δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αυξάνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό. Πόλεμος δεν γίνεται με τέτοιους τρόπους.
