Το χαμόγελό του είναι το «σήμα κατατεθέν» του. Πλατύ, αβίαστο και αυθεντικό. Το… φοράει παντού και πάντα: όταν κουβεντιάζει μαζί σου, στις συνεντεύξεις του, στις προπονήσεις, στις φωτογραφίες που «ποστάρει» στο προφίλ του στα social media, έπειτα από κάθε άλμα του, ακόμη κι αν έχει ρίξει τον πήχη.
Το πρόσωπο του Εμμανουήλ Καραλή δεν θα συννεφιάσει, ούτε την ώρα που σου αφηγείται τις «σκοτεινές του μέρες», όπως ο ίδιος τις περιγράφει: το bullying που υπέστη από μικρό παιδί (μαθητής του Δημοτικού) αυτός και η αδελφή του, αλλά και τα επόμενα χρόνια –ακόμη και από έναν προπονητή του στον στίβο– επειδή το χρώμα του δέρματός του είναι διαφορετικό.
Ο «δικός μας» Μanolo, ο Manolo του Απόλλωνα Πύργου δεν άφησε όμως τίποτα απ’ όσα πέρασε να του «χαλάσει» το μυαλό. Το «παιδί – θαύμα» του ελληνικού στίβου πορεύτηκε με συνέπεια προς τον προορισμό του, που ήταν να γίνει ένας top-class επικοντιστής.
Έκανε παγκόσμιο ρεκόρ Παίδων, ύστερα παγκόσμιο ρεκόρ Εφήβων, κέρδισε μετάλλια στην κατηγορία των U18, ανέβασε την ατομική του επίδοση στα 5,80μ. Οι Καταριανοί του έταξαν πλούτη, και δεκάδες κολέγια των ΗΠΑ υποτροφίες, για να αλλάξει ιθαγένεια. Εκείνος, όμως, παρέμεινε πιστός στη χώρα του στην οποία κάποιοι τον θεωρούν ακόμα και σήμερα ανεπιθύμητο ξένο.
Και τώρα, στο Τόκιο, βρέθηκε δίπλα σε τεράστιους αθλητές, τους οποίους θαύμαζε από μικρός και κάποιους από αυτούς τους κέρδισε κιόλας! Το επί κοντώ είναι η μόνη από τις μεγάλες του αγάπες που δεν θα βρεις στο μισό μανίκι – τατού, το οποίο φορά στον αριστερό του αγκώνα. Σε αυτό εικονίζονται, η μορφή του δίπλα σε εκείνη της αδελφής του, μια πυξίδα με τα αρχικά Χ,Σ,Α,Μ αντί για τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (Χάρης, Σάρα, Αγγελική, Μανόλο), κολώνες που συμβολίζουν την ελληνική του ταυτότητα, τον χάρτη της Ουγκάντα, τη λέξη «Nalongo» (στην Ουγκάντα σημαίνει «ευλογία») και ένα φτερό αεροπλάνου, επειδή λατρεύει τα ταξίδια.
Προς το παρόν, την πιο μεγάλη του διαδρομή την έχει κάνει με ένα κοντάρι: από τον κοινωνικό αποκλεισμό, στις καρδιές (σχεδόν) όλων των Ελλήνων.
O Εμμανουήλ μετά το Τόκιο και την 4η θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήρθε στην Ηλεία και τον Πύργο για να δει συγγενείς, φίλους και γνωστούς και να περάσει λίγες στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης.
Λίγες ώρες πριν αναχωρήσει για την Αθήνα αφού οι υποχρεώσεις ενός πρωταθλητή τρέχουν συνεχώς, πέρασε τις πόρτες του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Βαρουξή και ήταν ο ίδιος ο άνθρωπος που γνωρίζαμε, το ίδιο χαμογελαστό και καλοσυνάτο παιδί που «έκλεψε» τις καρδιές των απανταχού Ηλείων στην Βραδιά των Άσσων 2018 με την ευγένεια και τον αυθορμητισμό του.
Μπήκε και συμπεριφερόταν λες και λίγες ημέρες πριν δεν είχε κατακτήσει την κορυφή του κόσμου! Aπλός, χαμογελαστός και προσγειωμένος παρά τις υψηλές πτήσεις του…
Μπήκε συνοδευόμενος από τον πατέρα του Χάρη, μας χαιρέτισε όλους έναν προς έναν, και καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι για να μοιραστεί μαζί μας όλα όσα έζησε στο Τόκιο.
Μπήκε και μας μίλησε για την εμπειρία του, για ένα όνειρο που ο «Μanolo» μας, ο «Μanolo» της Ελλάδας το έκανε πραγματικότητα!
«Ούτε στα πιο βαθιά μου όνειρα!»
Ξεκινήσαμε την κουβέντα μας λίγο πριν τους Ολυμπιακούς και για τα όσα πέρασε τα τελευταία δυο χρόνια με αλλεπάλληλους τραυματισμούς που έδειχναν να του κόβουν… την φόρα και την αγωνία μέχρι να καταφέρει να εξασφαλίσει την συμμετοχή του στο Τόκιο.
«Εγώ και ο Λευτέρης Πετρούνιας ήμασταν οι δυο τελευταίοι αθλητές που καταφέραμε να πάμε στην Ολυμπιάδα. Ήταν ένα όνειρο που έκανα πραγματικότητα να πάω στους Ολυμπιακούς αγώνες, έπειτα να αγωνιστικό στον Προκριματικό και μετά να αγωνιστώ και τον τελικό και τελικά να βγω και τέταρτος Ολυμπιονίκης! Ήταν ένα συναίσθημα που ούτε στα πιο βαθιά μου όνειρα δεν μπορούσα να το φανταστώ ειδικά μετά από όσα έχω περάσει…»
«Ένιωσα ότι ήμουν σε ένα πάρτι!»
Στην συνέχεια, ζητήσαμε από τον Εμμανουήλ να μας «μεταφέρει» στο Τόκιο , στο Ολυμπιακό Χωριό και στο στάδιο. Ο Πυργιώτης επικοντιστής «ρούφηξε» κάθε γουλιά από αυτήν την εμπειρία και μας αποκάλυψε ότι ονειρευόταν αυτή τη στιγμή από μικρό παιδί.
«Στο Ολυμπιακό Χωριό ήταν όλα πάρα πολύ όμορφα, έβλεπες παντού παγκόσμιους πρωταθλητές, Ολυμπιονίκες και σούπερ σταρ του αθλητισμού. Είναι συναίσθημα που δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια διότι από μικρός έλεγα στην μητέρα μου ότι κάποια στιγμή θέλω να πάω στους Ολυμπιακούς και το να το καταφέρω αυτό στα 21 μου χρόνια ήταν κάτι πολύ σημαντικό και μια παρακαταθήκη για το μέλλον! Το στάδιο δεν είχε κόσμο και πίστεψα ότι αυτό θα με επηρεάσει, τελικά όμως δεν με επηρέασε καθόλου. Χαιρόμουν την κάθε στιγμή και ένιωθα ότι ήταν ένα πάρτι!»
«Λύτρωση!»
Ώρα… προκριματικού! Ο «Μanolo» μπαίνει στον αγώνα δυνατά, περνά τον πήχη ξανά και ξανά. Νιώθει όμως ότι μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να βρεθεί στον τελικό;
«Δεν έβλεπα πολύ μακριά, ζούσα την στιγμή, χαιρόμουν τον αγώνα και αυτή η χαρά, μου έφερε το αποτέλεσμα αυτό! Εμένα ο σκοπός μου ήταν να περάσω τον πήχη όσες περισσότερες φορές μπορούσα και κατάφερα να κάνω πανελλήνιο ρεκόρ Νέων, ένα ρεκόρ που με είχε στοιχειώσει τα χρόνια που ήμουν τραυματίας οπότε ήταν μια λύτρωση που την περίμενα πολύ καιρό και βγήκε την κατάλληλη στιγμή στον κατάλληλο αγώνα!»
Του ζητάμε να μας σχολιάσει το φαινόμενο, αθλητές που έχουν πιάσει μεγάλη επίδοση σε άλλους αγώνες να μην μπορούν να την πιάσουν στους Ολυμπιακούς ενώ ο ίδιος πήδηξε ψηλότερα από κάθε άλλη φορά φέτος…
«Ένιωθα μια θετική αύρα, δεν πήγαινα ούτε για το ρεκόρ, ούτε για τις επιδόσεις! Πήγαινα να ζήσω τη στιγμή γιατί ήμουν στο τσακ να μην πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έκανα 5,75 στον προκριματικό, που και αυτό ήταν φετινό ρεκόρ και τρεις μέρες μετά ξανακάνω season best. Eίμαι ένας αθλητής που όταν χαίρεται, πηδάει ψηλά!»
«Μου πέρασε από το μυαλό το μετάλλιο»
Η τέταρτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι από μόνη της μια τεράστια επιτυχία. Είναι μια θέση όμως που δεν έφερε το πολυπόθητο μετάλλιο. Τον ρωτάμε αν του έμεινε καθόλου πικρία που βρέθηκε τόσο κοντά και μας απαντά με την ειλικρίνεια που τον διακατέχει:
«Η αλήθεια είναι ότι το σκέφτηκα για πολύ λίγο όταν έβλεπα τους άλλους αθλητές να ρίχνουν τον πήχη στην δεύτερη προσπάθεια. Μετά σκέφτηκα ότι είμαι ακόμα μικρός και αν έχω υγεία θα είναι η βάση για μια ακόμα καλύτερη πορεία στο μέλλον!»
Το είχε όμως το 5,87 μ.; Από την τηλεόραση φαινόταν ότι το «είχε»… Τι απαντά ο ίδιος;
«Πιστεύω ότι το είχα, το έδειξαν και από μόνα τους τα άλματα! Δεν μου βγήκε, πιστεύω όμως ότι θα μου βγει του χρόνου!»
«Σοκαριστική η αγάπη του κόσμου και απάντηση σε όσους δεν με πίστεψαν!»
Ο Εμμανουήλ Καραλής από τη μέρα που γύρισε από το Τόκιο έχει δεχτεί ένα τεράστιο κύμα αγάπης από όλους (σχεδόν) τους Έλληνες και το αξίζει! Δεν πέρασε και λίγα άλλωστε… Ο ίδιος απολαμβάνει την αγάπη του κόσμου, νιώθει ευγνώμων αλλά και δικαιωμένος.
«Στον Πύργο δεν άλλαξε πάρα πολύ η αντιμετώπιση του κόσμου γιατί με γνώριχαν και σίγουρα η αγάπη που λαμβάνω είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Εκτός Πύργου όμως που δεν με ήξεραν από πολύ μικρό η αντιμετώπιση και η αγάπη του κόσμου είναι σοκαριστική. Δεν είναι λίγο να φεύγεις ως ένας αθλητής που σε γνωρίζουν μόνο όσοι ασχολούνται με τον στίβο και όταν γυρνάς να σε ξέρουν όλοι! Μου αρέσει πάρα πολύ και απολαμβάνω την αγάπη που δέχομαι από τον κόσμο! Μου δίνει επιπλέον κίνητρο για να συνεχίσω να προσπαθώ».
Αποτελεί δικαίωση για τον Εμμανουήλ και όλα όσα έχει περάσει στο παρελθόν η 4η θέση στους Ολυμπιακούς και η αγάπη που δέχεται από τον κόσμο;
«Έχω ζήσει ρατσισμό, έχω περάσει τραυματισμούς, έχω συναντήσει ανθρώπους που δεν πίστεψαν σε μένα και η 4η θέση στους Ολυμπιακούς, ναι, είναι μια απάντηση!»
«Οι γονείς μου, μου έχουν δώσει τα πάντα!»
Λίγο πριν τον αποχαιρετίσουμε, του ζητάμε να μας μιλήσει για την αφιέρωση που έκανε στους γονείς του μετά την 4η θέση στους Ολυμπιακούς.
«Οι γονείς μου έμαθαν σε μένα και την αδελφή μου να σεβόμαστε, να εκτιμούμε και να μην παίρνουμε ως δεδομένο ό, τι μας συμβαίνει στη ζωή. Μας μεγάλωσαν με αγάπη, μας έμαθαν να ζούμε την κάθε στιγμή! Μας έχουν δώσει τα πάντα οπότε ήταν ένα πολύ μικρό ευχαριστώ για όσα μου έχουν προσφέρει ώστε να φτάσω ως εδώ!
Όσο για τα μελλοντικά του σχέδια και τι περιμένουμε να δούμε από εκείνον στην συνέχεια;
«Να περιμένετε έναν Εμμανουήλ να πηδήξει πάρα πολύ ψηλά, έναν Εμμανουήλ χαρούμενο και με αυτοπεποίθηση! Έφυγα από την κατηγορία των Νέων και γίνομαι Άνδρας τώρα όποτε κάθε μέρα θα προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος».