Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος μιλάει για τη σύζυγό του και το καταφύγιό τους στο Πήλιο

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος κατάλαβε πρώτη φορά πέρυσι πως πρέπει να κατεβάσει ταχύτητα και να κάνει τα πιο όμορφα πράγματα του κόσμου, όμως η πρόκληση μιας συμπαραγωγής του Εθνικού Θεάτρου μας με το Εθνικό Θέατρο του Βελιγραδίου τον έφερε για μια ακόμη φορά καλοκαίρι επί σκηνής.

Σε ένα μικρό διάλειμμα από το πρόγραμμά του μίλησε στο περιοδικό ΓΥΝΑΙΚΑ, ανάμεσα σε άλλα, για τα πηλιορίτικα βράδια που περιμένουν εκείνον και τη σύζυγό του, Λίνα Πρίντζου, στο εξοχικό τους.

Δούλευες εννέα χρόνια ασταμάτητα;

Τα καλοκαίρια μου από το 2008 μέχρι και το 2017 έβλεπα τη θάλασσα με τα κιάλια. Τελειώναμε την παράσταση σε ένα μέρος το βράδυ και το πρωί φεύγαμε για αλλού, την ώρα που όλοι έκαναν μπάνιο στη θάλασσα. Ήταν πολλά τα χρόνια που το έκανα αυτό και πέρυσι είπα ότι χρειάζεται να κάνω ένα στοπ, να ηρεμήσει το μέσα μου και να δω τι γίνεται. Γιατί, ξέρεις, όταν τρέχεις δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, έρχεται η επόμενη δουλειά και συνεχίζεις. Πρέπει να δεις όχι μόνο τι έχεις κάνει ως τώρα, αλλά και τι θα ήθελες να κάνεις.


Να αποστασιοποιηθείς λίγο, δηλαδή, από τη δουλειά.

Ακριβώς! Να σου λείψει κιόλας. Σου χρειάζεται η ενέργεια, λίγο να φορτίσεις μπαταρίες, όπως λένε, για να νιώθεις έτοιμος για τα πάντα κι όχι να νιώθεις ένα κουρασμένο παλικάρι! Αλλά, άμα έρχεται και η πρόταση να παίξεις Αριστοφάνη, που θα πάει και Επίδαυρο και Ηρώδειο, τι θα πεις; Όχι ευχαριστώ, γιατί θέλω να ξεκουραστώ; Λες, εντάξει, θα ξεκουραστώ αργότερα, αργότερα… Μάζεψα πολλά χρόνια που δεν ξεκουράστηκα και σταμάτησα πέρσι για τέσσερις μήνες.

Και τι έκανες αυτό το διάστημα;

Τα πιο όμορφα πράγματα του κόσμου. Έφτιαξα για πρώτη φορά μπαξέ, μαστόρευα, διόρθωνα διάφορα πράγματα του σπιτιού στις Μηλιές Πηλίου, μπάνια, μαγειρέματα πολλά, ρομαντζάδες τη νύχτα… ωραία πράγματα! Ο καιρός πέρασε πολύ γρήγορα. Πολλές φορές έχουμε μια εβδομάδα και την ευχαριστιόμαστε γιατί νιώθουμε ότι είναι μεγάλη. Όταν έχεις άπλετο χρόνο, γιατί για μένα οι τέσσερις μήνες ήταν σαν μια ολόκληρη ζωή, περνάει γρήγορα. Τελικά με τίποτα δεν είμαστε ευχαριστημένοι!

Το σπίτι σας στο Πήλιο λειτουργεί σαν καταφύγιο;

Είναι η φωλιά μας. Είναι μαγικό μέρος, όπως και οποιοδήποτε μέρος στο Πήλιο, είναι παράδεισος. Νιώθεις την ατμόσφαιρα, λες σ’ αυτό το βουνό σίγουρα ζούσε ο Κένταυρος! Νομίζεις ότι θα εμφανιστεί από κάπου.

Κι έχετε και καταπληκτική παρέα, μιλάω γιατί το έχω ζήσει.

Ναι, είμαστε όπως λέμε το «ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Μήλου Άμηλου»! Είμαστε ωραία παρέα κι έχουμε και την ησυχία μας.

Η Λίνα, βλέπω, το έχει κάνει και μόνιμη κατοικία. Έχει απομονωθεί για να γράψει;

Η Λίνα είναι πολύ καιρό εκεί, έχει έναν στόχο, γράφει ένα μυθιστόρημα και τα πρώτα δείγματα είναι πολύ δυνατά. Είναι ένα καλλιτεχνικό ανήσυχο πνεύμα και αυτό που έχει διαλέξει να κάνει είναι πολύ δύσκολο. Αν είναι να γράψεις κάτι σαν Άρλεκιν, σε έναν χρόνο μπορεί να το τελειώσεις. Κάτι που τείνει να έχει μεγάλη αξία, θέλει τον χρόνο του.

Είναι σημαντικό που τη στηρίζεις και τη θαυμάζεις.

Η Λίνα είναι ένα πλάσμα πολύ ιδιαίτερο. Τη χαίρομαι και τη θαυμάζω γι’ αυτό που κάνει. Μου αρέσει που δημιουργεί κόσμους δικούς της και τους καταγράφει. Τη στηρίζω σε ό,τι κάνει, όπως μπορώ, όπως κι εκείνη εμένα. Υπάρχει ελευθερία μεταξύ μας, γιατί δεν έχουμε δώσει το δικαίωμα ο ένας στον άλλο για ζήλιες και λοιπές σαχλαμάρες. Μετά από τόσα χρόνια, υπάρχει μια αμοιβαία αίσθηση αγάπης και σεβασμού. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα ο ένας στον άλλον. Εκτός από τη συνέχεια αυτού που έχουμε, το οποίο είναι πολύ όμορφο.

Μπορεί να παίξετε και μαζί;

Φυσικά, έχει τρομερή κωμική φλέβα ως ηθοποιός. Της αρέσει το δράμα, αλλά θα την πείσω σιγά σιγά για κωμωδία. Είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο.