Κε Αντιδήμαρχε Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Προγραμματισμού.
Έχω γεννηθεί και μένω μόνιμα στο χωριό Αραχωβίτικα του Δημοτικού Διαμερίσματος Ρίου και συγκεκριμένα στη παραλία, 100 μέτρα μακρυά από τη θάλασσα.
Πέρυσι ήρθατε με τους συνεργάτες σας και φυτέψατε δέντρα ( αρμυρίκια ) στο χώρο που κάνει ο κόσμος μπάνιο το καλοκαίρι και σε απόσταση 5 με 10 μέτρα από εκεί που σκάει το κύμα. Σας είπα θυμάμαι τότε τους προβληματισμούς μου, που αφορούσαν στο γεγονός ότι μεγαλώνοντας τα δέντρα θα έκρυβαν τη θάλασσα, τις απέναντι ακτές της Ναυπάκτου και όχι μόνο.
Εσείς επανήλθατε και φέτος να προσθέσετε άλλα τόσα, μήπως και δεν πιάσει το αρχικό σχέδιο σας.
Δεν θα έπρεπε να λάβετε υπόψη σας τη συγκεκριμένη χωροταξία του περιβάλλοντος χώρου που είναι χρόνια τώρα διαμορφωμένος ;
Καλά τα δέντρα δεν λέω , αλλά τα φυτεύουμε όπου βρούμε χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας τίποτε άλλο ;
Και θα γίνω πιο συγκεκριμένος για να μου δώσετε εσείς τις απαντήσεις :
Πριν φθάσουμε στη παραλία, υπάρχει μία ευθεία 100 περίπου μέτρων που στη κατάληξή της είναι η εν λόγω παραλία – πλαζ. Από αυτή λοιπόν την ευθεία και από την αφετηρία της, περισσότερο από 150 χρόνια βλέπεις τη θάλασσα. Μεγαλώνοντας αυτά τα δέντρα δεν θα σχηματίσουν ένα μαύρο τείχος και τη νύκτα ακόμη πιο μαύρο, που δεν θα σου δίνει τη δυνατότητα να βλέπεις τη θάλασσα ;
Ένα μικρό παράδειγμα για να καταλάβετε καλύτερα τι θέλω να πω ! Και μην βιαστείτε να με πείτε ρομαντικό, όπως μερικοί οι οποίοι δεν κατάλαβαντι πλούτο έχουμε μπροστά στα μάτια μας !
Σκεφτείτε να έχετε χρυσοπληρώσει ένα διαμέρισμα στην Ηρώων Πολυτεχνείου στη Πάτρα και κολλητά στην μπαλκονόπορτά σας να έχετε ένα πυκνόφυλλο δέντρο. Να θέλεις να πιείς έναν καφέ και να περιορίζεται το μάτι σου στα 2 μέτρα και να σου κρύβει τη θάλασσα. Γι’ αυτό λέω καλά τα δέντρα αλλά να ξέρουμε που τα βάζουμε.
Όταν αυτά τα δέντρα μεγαλώσουν, θα κρύβουν τις απέναντι ακτές της Ναυπάκτου, που με τα φώτα της τη νύκτα είναι ένα πανόραμα αξιοζήλευτο και ιδιαίτερα το καλοκαίρι όταν κάθεσαι στο μαγαζί των λουτρών.
Αυτή η έρμη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου που τόσο την χρυσοπληρώνουμε, να μην την χαρούμε και αυτή, ιδιαίτερα όταν είναι φωτισμένη τα Σαββατοκύριακα και τις γιορτές ;
Αυτά τα υπέροχα και ανεπανάληπτα ηλιοβασιλέματα, ιδιαίτερα του φθινοπώρου, όταν ο ήλιος πέφτει ακριβώς στη θάλασσα και όμοια τους σπάνια βρίσκεις, να μην τα χαρούμε και αυτά κε Αντιδήμαρχε του Περιβάλλοντος ; Γι’ αυτό σας είπα καλά τα δέντρα αλλά να ξέρουμε που τα φυτεύουμε !!!
Τι να κάνουμε, δυστυχώς δεν βλέπουμε όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, όπως και δεν ακούμε το ίδιο και πάει λέγοντας….
Κε Αντιδήμαρχε κανείς δεν αμφισβητεί τη διάθεσή σας για προσφορά. Χρησιμοποιήστε αυτή τη διάθεσή σας με σεβασμό στη φύση, γιατί όποιος δεν την σέβεται, αυτή τον εκδικείται. Και επιτέλους κε Αντιδήμαρχε δεν έχετε αυτές τις ευαισθησίες. Και καλά κάνετε , δικό σας θέμα.
Δεν έχετε όμως κανένα δικαίωμα να μετατρέπετε μία πλαζ που έφτιαξε η φύση στο κεντρικότερο μέρος του χωριού και να την κάνετε δάσος !
Να στερείτε από τους λουόμενους, αυτό που δεν μπορείτε να τους δώσετε, όπως σοφά είπε ο πρόγονός μας φιλόσοφος Διογένης στον Μέγα - Αλέξαντρο. Τον ήλιο φυσικά εννοώ και όποιος θέλει ίσκιο ας ανοίξει την ομπρέλα του και στο τέλος όταν φύγει με το καλό, να την πάρει μαζί του σπιτάκι του. Σε κανένα μέρος του κόσμου δεν κάνουν τις πλαζ δάσος κε Αντιδήμαρχε του Περιβάλλοντος. Κλείνοντας αυτό το θέμα αξίζει να θυμηθούμε το πάντα επίκαιρο και καυστικό λεγόμενο του συγγραφέα Μαρκ Τουαίην… « Τα μόνα εφόδια που χρειάζεσαι στη ζωή είναι άγνοια και αυτοπεποίθηση , μετά η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη ».
Και μιας και ανοίξαμε αυτά τα θέματα, πείτε μου σας παρακαλώ κε Αντιδήμαρχε τι γίνεται με το δημοτικό κατάστημα των ιαματικών λουτρών. Δύο χρόνια το πάτε και το φέρνετε δημοπρατώντας το και αποτέλεσμα μηδέν. Παραμένει κλειστό !
Είστε πολύ μακριά και δεν βλέπετε ότι θα μας φάνε τα ποντίκια, οι σαύρες και τα αδέσποτα σκυλιά για να μην πω και τίποτε άλλο……
Μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματά μου στους συνεργάτες σας, κάποια στιγμή δεν ήξεραν τίποτε να μου πουν. Τελευταία θα θυμάστε ότι επικοινώνησα τηλεφωνικά μαζί σας και μου είπατε ότι το θέμα «κολλάει» στο υπουργείο Τουρισμού. Προφανώς μετά από τον πλειστηριασμό «κόλλησε». Και τι κάνετε δύο χρόνια τώρα για να το «ξεκολλήσετε» ; Εγώ βλέπω ότι«όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινάει» που έλεγε και η γιαγιά μου. Μιλάμε τώρα για μια επιχείρηση που κατά κοινή ομολογία είναι το φιλέτο στο βορειότερο άκρο της Πελοποννήσου. Το μπαλκόνι θα έλεγα που βλέπει στον Πατραϊκό κόλπο.
Και να σκεφτεί κανείς ότι το νερό της ιαματικής πηγής είναι εκεί και περιμένει- δεν ξέρω ακόμη για πόσο - μέχρι να αξιοποιηθεί με κατάλληλες ενέργειες και μέσα από προγράμματα, να γίνει μία επωφελής επιχείρηση για τους πολίτες και την οικονομία της περιοχής γενικότερα.
Ιδού κε Αντιδήμαρχε « πεδίον δόξης λαμπρό » για όποιον θέλει να δουλέψει και να φανεί χρήσιμος και όχι μόνο να κάνει έργα βιτρίνας, χωρίς και αυτά να γίνονται με σπουδή. Τώρα λοιπόν το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο του Δήμου μένει ανεκμετάλλευτο και οι σοφάδες από τα μπαλκόνια κρέμονται, με κίνδυνο να πέσουν στα κεφάλια των περαστικών. Και κάτι άλλο. Τα μισθώματα χρόνων, που υπολογίζονται σε πολλές χιλιάδες ευρώ, πως τα διαχειριστήκατε και αυτά ; Δεν έπρεπε κάποια από αυτά τα χρήματα να έχουν αποδοθεί στο χωριό μας ή τουλάχιστον να είχε επισκευασθεί το συγκεκριμένο κτήριο ; Γιατί αυτή η κατάντια δεκατρία χιλιόμετρα από τη Πάτρα και το καλοκαίρι να βασιλεύει η απόλυτη ερημιά και βρωμιά σε μία από τις ωραιότερες παραλίες του Δήμου μας ; Μιλάτε για ανεργία. Αν αυτό το κατάστημα είχε τεθεί σε λειτουργία δεν θα δούλευαν κάποιοι άνεργοι και κάποιοι προμηθευτές δεν θα διακινούσαν τα προϊόντα τους ;
