Οπως αναφερει η «Εστια» της Δευτέρας που πέρασε,ο κ, Αλ.Τσιπρας, για να ανναγγειλει την «καθαρη εξοδο»απο το μνημονιο που ο ιδιος υπεγραψε και εφαρμοσε μονον ως προς το σκελος της υπερφορολογησης,προετοιμαζει ομιλιες και αλλες φιεστες στην Πνυκα,φερνοντας απο την Εσπερια και ειδικους λογογραφους.Με τον τροπο αυτον ευελπιστει οτι τα 200 δις.ευρω που κοστισε η διακυβερνηση του το πρωτο εξαμηνο του 2015 θα περασει στο ντουκο και ο λαουτζικος θα εκστασιαστει μπροστα στο ανδραγαθημα της δηθεν απαλλαγης μας απο την εποπτεια των δανειστων.Απο την αλλη πλευρα ο πρωθυπουργος μας,ενοψει ευρωεκλογων του Μαιοιυ 2019,στην ιδια φιεστα θα επιχειρησει να εμφανιστει και ως η «μεγαλη ελπιδα» της καταρρεουσας ευρωπαικης αριστερας,η οποια οντως αναζητει νεα προσωπα,ικανα να την αναζωογονησουν.
Στο πλαισιο αυτο λοιπον,καποιοι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές και σοσιαλίζοντες, όχι μόνον στηρίζουν την κυβέρνηση Συριζανέλ, αλλά θεωρούν επίσης ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να αποτελέσει και παράγοντα ανανέωσης της ευρωπαϊκής αριστεράς.Προφανως ομως δεν κρίνουν από τα πεπραγμένα του Αλ.Τσιπρα στην Ελλάδα. Η καλλιεργούμενη ετσι προς πάσα κατεύθυνση φημολογία ότι στη χωρα μας πραγματοποιούνται μεταρρυθμίσεις και ότι αλλάζει το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό, ίσως σε κάποια φάση των εξελίξεων αποδειχθεί μία οδυνηρή φάρσα για τους αποδέκτες παρόμοιων αντιληψεων.
Από το 2015 και μετά, η Ελλάδα έχει εισέλθει σε έναν εξαιρετικά ολισθηρό δρόμο και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει ροές γεγονότων και ανατροπών που τρέχουν. Από ιστορικής πλευράς, η προσπάθεια του κ. Αλέξη Τσίπρα να ανέλθει στην εξουσία και να διατηρηθεί σε αυτήν έχει πολύ υψηλότερο κόστος από τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ που κατά καιρούς προβάλλονται. Ας δούμε όμως την κατάσταση πιο προσεκτικά και αναλυτικά.
Τον παρελθοντα Ιανουαριο, στο Forum των Δελφών, ο τέως πρόεδρος του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ εξήγησε ότι η Ελλάδα το πρώτο εξάμηνο τού 2015 υπέστη ζημιά 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, που έχει την οδυνηρή ιδιότητα σε βάθος χρόνου να προκαλεί νέες ζημιές. Με άλλα λόγια, αφήνει αναπηρίες. Για παράδειγμα, αν δεν είχε υπάρξει το πρώτο εξάμηνο τού 2015, το περίφημο «έπος Βαρουφάκη», δηλαδή η …«περήφανη διαπραγμάτευση», το τραπεζικό σύστημα της χώρας θα ήταν σήμερα ισχυρότερο κατά 70 δισεκατομμύρια ευρώ. Συγκεκριμένα, την προαναφερόμενη περίοδο χάσαμε 20 δισεκατομμύρια ευρώ από την απαξίωση των τραπεζικών μετοχών που διακρατούσε το Ταμείο Χρηματοδοτικής Σταθερότητος (ΤΧΣ), 40 δισεκατομμύρια ευρώ από καταθέσεις που αποσύρθηκαν από το τραπεζικό σύστημα εις βάρος της οικονομίας και 7 δισεκατομμύρια ευρώ από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που οι κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης είχαν συμφωνήσει να τα επιστρέψουν στην Ελλάδα. Διαλύθηκε, δηλαδή, η όποια ρευστότητα της οικονομίας μας.
Πέρα όμως από τις ζημιές αυτές, οι κεφαλαιακοί έλεγχοι και η αβεβαιότητα που κυριάρχησε το πρώτο εξάμηνο τού 2015 ως προς τις προοπτικές της χώρας στην Ευρώπη, προκάλεσαν αναπτυξιακή ζημιά σε βάθος χρόνου. Και από την άποψη αυτή, οι υπολογισμοί του κ. Τ. Βίζερ δεν απέχουν από την πραγματικότητα. Η μεταβολή των εκτιμήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ανάπτυξη της χώρας μετά το ολέθριο εξάμηνο τού 2015 είναι πολύ εύγλωττη.
Έτσι, αντί για 14% σωρευτική ανάπτυξη την τετραετία 2015-2018 που προέβλεπαν οι κοινοτικοί τον Δεκέμβριο 2014, μετά το «έπος Βαρουφάκη» η πρόβλεψη προσγειώθηκε στο 2%, ήτοι δώδεκα ποσοστιαίες μονάδες πιο κάτω. Όμως, 12% λιγότερο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σημαίνει και αντίστοιχο χαμηλότερο εισόδημα για τους πολίτες. Σημαίνει λιγότερα έσοδα για το κράτος και σίγουρα χαμηλότερα κέρδη για τις επιχειρήσεις. Με βάση λοιπόν το ύψος του ΑΕΠ και την πορεία του, έχουμε ζημιά 20 δισεκατομμυρίων ευρώ περίπου, η οποία αθροιστικά θα σωρεύεται και τα επόμενα χρόνια.
Σε συνδυασμό δε με τους κεφαλαιακούς ελέγχους, το αναπτυξιακό αυτό έλλειμμα θα στερεί την Ελλάδα από πολύτιμα επενδυτικά κεφάλαια, την στιγμή που η συσσώρευση κεφαλαίου στην χώρα είναι υπό το μηδέν. Ακόμα χειρότερα, την προαναφερόμενη περίοδο η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει επαρκώς και διάφορες συγκυριακές ευνοϊκές εξελίξεις –όπως η μείωση της τιμής του πετρελαίου, η άνοδος του τουρισμού (που οφείλεται όμως σε εξωτερικούς παράγοντες), η ποσοτική χαλάρωση του Μάριο Ντράγκι που έρριξε στην ευρωζώνη άφθονη και φθηνή ρευστότητα. Όσο για την άνοδο των εξαγωγών που παρατηρείται από το 2016 και μετά, είναι περισσότερο προϊόν της κατά 17% υποτιμήσεως του ευρώ έναντι του δολλαρίου παρά αποτέλεσμα της επιχειρηματικής ανάκαμψης της χώρας.
Εκ των υστέρων, λοιπόν, είναι απολύτως ρεαλιστική η εκτίμηση ότι το ολέθριο πρώτο εξάμηνο τού 2015, σε όρους ανάπτυξης και αθροιστικά στην τριετία 2015-2017, μάς κόστισε μεταξύ 7% και 10% του ΑΕΠ (13-18 δισεκατομμύρια ευρώ). Η Ελλάδα έχασε 18 δισεκατομμύρια ευρώ ΑΕΠ, έγινε κατά 18 δισεκατομμύρια ευρώ φτωχότερη το 2017 και θα κουβαλά αυτή την ζημιά των 18 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως για πολλά χρόνια.Αυτο επισημαινουν σοβαροι εκτιμητες επενδυτικων κινδυνων και υπογραμμιζουν οτι χωρις την κυβερνηση των Συριζανελ σημερα η Ελλαδα θα πλησιαζε 5% ετησιο ρυθμο αναπτυξης.Παραλληλα θα ηταν και γεωπολιτικα ισχυροτερη,γεγονος που θα υπαγορευε και διαφορετικες πολιτικες της Τουρκιας απεναντι της
Κατα συνεπεια, η αποφαση του ελληνικου λαου το 2015 να φερει στην εξουσια τους Συριζανελ,εχει ηδη και θα εχει πολυ σοβαρο κοστος που δεν διαγραφεται με τα φουμαρα που τον προσεχη Αυγουστο θα ακουσουμε ,ενδεχομενως ,στην Πνυκα.
