Ήταν 63 ετών. Μετά από σιωπηλή πολυετή πάλη με τον καρκίνο, νικήθηκε.
Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε να χαθεί μόλις λίγες εβδομάδες μετά τον Μανώλη Ρασούλη, του ανθρώπου που τα τραγούδια τα έκανε αθάνατα με τη μοναδική ερμηνεία του.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1948, ο Νίκος Παπάζογλου ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 κάνοντας ένα πέρασμα από τους Olympians και τους Zealot. Το 1975 τραγουδούσε στη "Ρέμβη". Ήταν μια κοσμική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης, όπου είχε σχηματίσει ορχήστρα, κι ο Παπάζογλου τραγουδούσε μέχρι τις 12 τη νύχτα τραγούδια για χορό. Τα πρώτα του τραγούδια, τα Είναι Αργά και Γαλάζια Θάλασσα, τα τραγούδησε ο Πασχάλης. Συνεργάστηκε για χρόνια με τους Διονύση Σαββόπουλο, Μανώλη Ρασούλη και Νίκο Ξυδάκη, ενώ το ευρύ κοινό τον γνώρισε και τον αγάπησε μέσα από το δίσκο του με τον Μανώλη Ρασούλη «Η εκδίκηση της γυφτιάς».
Τραγούδια του τραγούδησαν πολλοί μεγάλοι Έλληνες τραγουδιστές και επίσης στήριξε αρκετούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα στα πρώτα τους βήματα μέσα από το στούντιό του, το Αγροτικόν, στη Θεσσαλονίκη. Ο Νίκος Παπάζογλου συμμετείχε σε πολλούς δίσκους που δημιουργήθηκαν σε αυτό το στούντιο, ως παραγωγός, ηχολήπτης, ενορχηστρωτής και μουσικός.
Εκτός από την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του, αυτό που χαρακτήριζε τον Νίκο Παπάζογλου ήταν το κόκκινο φουλάρι που φορούσε στο λαιμό σε όλες του τις εμφανίσεις.
Τα λόγια του μετά την κυκλοφορία του δίσκου «το Χαράτσι» και το ιδιόμορφο «πάντρεμα» της λαϊκής με τη ροκ μουσική είπε χαρακτηριστικά: "Η μουσική μας παιδεία, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, είναι ένας κυκεώνας και φαίνεται αυτό στη μουσική που συνθέτουμε, φαίνεται και στις επιλογές μας όταν η ανάγκη και η ευκολία μας θέτουν μπροστά σε εκβιαστικά διλήμματα, οπόταν και αναγκαζόμαστε να πάρουμε θέση. Πάντως όποια απόφαση και να πάρουμε, προδίδουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας, γιατί τα ετερόκλητα μας συνιστούν. Η αγάπη είναι ισχυρότερο πράγμα από τη διαφορά, το ζήτημα είναι να συγκεράσουμε τις μουσικές μας αντιθέσεις, που είναι και οι δικές μας αντιθέσεις, σ’ ένα μεικτό και νόμιμο μουσικό είδος".