Απουσίας ιδιαίτερης πατρίδας και με δεδομένο ότι η οικογένειά μου έζησε από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα κάτω από την σκιά της Ακρόπολης, μπορώ να διαβεβαιώσω κάθε δύσπιστο, ότι μπορεί να περάσει κανείς υπέροχα τις γιορτές του Πάσχα και στο κλεινόν άστυ.
Το γράφω μετά λόγου γνώσεως, μια και συμβαίνει να είμαι πλούσιος σε μετακινήσεις στο παρελθόν των εορταστικών αυτών ημερών. Από την Κέρκυρα μέχρι την Κρήτη κι από την Πάτμο μέχρι το Πήλιο, επιβεβαιώνουν κατά την εκτίμησή μου του λόγου του αληθές.
Για να μην επεκταθώ και στις άγευστες γιορτές του Πάσχα σε Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι ή Νότια Γαλλία. Εκεί δεν το νιώθεις, δεν το ζεις και όλη αυτή η μαγεία των ημερών περνάει σχεδόν απαρατήρητη, μολονότι και σε ορθόδοξες εκκλησιές πηγαίνεις και παρακολουθείς το Θείο Δράμα της Μ. Εβδομάδας.
Εξαίρεση σε αυτές τις άλλοτε γόνιμες και άλλοτε άγονες αναζητήσεις, αποτελεί το Άγιο Όρος το Πάσχα. Εκεί βεβαίως δεν υπάρχουν σούβλες με αρνιά και κοκορέτσια, αλλά ένα αυστηρό θρησκευτικό περιβάλλον αρκούντως επιβλητικό, που σε ταξιδεύει αιώνες στο παρελθόν αυτού του τόπου και σε κάνει να επαναπροσδιορίζεις την ζωή σου, μια και η όλη μυσταγωγία και το τελετουργικό, εκπέμπουν μια θετική ενέργεια, που διαπερνάει το σώμα σου και την ψυχή σου.
Ξεκινώντας από την Κυριακή των Βαΐων από την εκκλησία της περιοχής που διαμένω, διαπιστώνω την αθρόα συρροή πολιτών που δεν «βλέπουν» και αμφισβητούν οι κάθε λογής δήθεν προοδευτικοί, που συστηματικά επιδιώκουν να διαχωρίσουν την σχέση του Έλληνα με την θρησκεία και την παράδοση, εν ονόματι μιας αφελούς αδιέξοδης διεθνιστικής άποψης.
Αλλά και τις υπόλοιπες ημέρες η ίδια εικόνα στους Ιερούς Ναούς μέχρι την Μ. Πέμπτη, που έχουμε την σταύρωση και την κορύφωση του Θείου δράματος.
Η Μ. Παρασκευή στην άδεια από τον πολύ κόσμο Αθήνα, που μετακόμισε επ’ ολίγον στα χωριά του, η Αποκαθήλωση προσφέρεται για μια μεγάλη βόλτα στην Πλάκα.
Τόπος συνάντησης μιας μικρής παρέας ο σταθμός του Μετρό, στην Ακρόπολη. Δίπλα και κάτω από το παλιό στρατόπεδο του Μακρυγιάννη, που οι νεότεροι δεν γνωρίζουν ότι εκεί έγινε το Δεκέμβρη του 1944 η καθοριστική μάχη της Αθήνας ανάμεσα στην Χωροφυλακή και τις δυνάμεις του ΕΛ.ΑΣ. και εντός των τειχών του μουσείου της Ακρόπολης, βρίσκεται ένα εκκλησάκι ο Άγιος Γεώργιος.
Εκεί παρακολουθήσαμε την Λειτουργία της Αποκαθήλωσης.
Ξεκινώντας την βόλτα και ανηφορίζοντας προς την Πλάκα στην πλατεία Λυσικράτους, συναντά κανείς ένα μικρό εκκλησάκι, όπου η πινακίδα έξω από αυτό πληροφορεί τον επισκέπτη, ότι σε αυτό ιερουργούσε ο Αθανάσιος Διάκος.
Λίγο πιο κάτω, σε χαμηλότερο επίπεδο από την επιφάνεια του εδάφους, η Αγία Αικατερίνη. Ένα πλήθος πιστών μέσα και έξω από τον Ιερό Ναό παρακολουθεί την Λειτουργία της Αποκαθήλωσης.
Στη συνέχεια διασχίζοντας την οδό Τριπόδων τον αρχαιότερο δρόμο όχι μόνο της χώρας, αλλά του κόσμου όπου όπως λέγεται, περπάτησαν ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης.
Ανηφορίζοντας θα βρεθούμε στον πάνω δρόμο. Εκεί συναντάμε αρχαιότερο ναό της Αθήνας. Τον Άγιο Νικόλαο Ραγκαβά, που κτίσθηκε τον 11ο αιώνα. Εκεί συναντάμε τον ιερέα Αλέξανδρο και την πρεσβυτέρα καθηγητή Θεολογίας του Πανεπιστημίου και πατέρα τεσσάρων παιδιών.
Ανηφορίζοντας θα βρεθούμε στον Πανάγιο Τάφο, όπου η ουρά του κόσμου σε εμποδίζει να προσκύνησης, μια και χρειάζεται να περιμένεις πολύ ώρα. Η αυλή μέσα στο πράσινο και οι μυρωδιές της Άνοιξης σε κάνουν να νιώθεις την αναγέννηση της φύσης και της ζωής.
Κατηφορίζοντας βγήκαμε στο Μοναστηράκι. Δίπλα στο τζαμί που δεσπόζει της πλατείας και είναι τώρα μουσείο, χαμηλά τον εκκλησάκι ο ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μπαίνοντας στην περιοχή του του Ψυρρή από την οδό Μιαούλη στα δεξιά του δρόμου υπάρχουν πάγκοι με υπαίθριου πωλητές και πραμάτεια κάθε λογής τυριά.
Λίγο μετά την πλατεία οι Άγιοι Απόστολοι. Μια ακόμη παλιά εκκλησία της περιοχής. Δίπλα από την αυλή το περίφημα κονάκι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Σε αυτό διέμενε φιλοξενούμενος ενός φίλου του, τις περιόδους που πέρασε στην Αθήνα, γράφοντας τα αριστουργήματα του..
Ο Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων που μας υποδέχεται αναζητά αγωνιωδώς χρήματα για την συντήρηση αυτής της ξεχασμένης γωνιάς, που μας συνδέει με το πολιτιστικό μας παρελθόν.
Τέλος κλείνοντας αυτή την βόλτα καταλήξαμε σε ένα διαφορετικό από τα μοδάτα της περιοχής εστιατόριο, για να ευχηθούμε Καλή Ανάσταση πίνοντας τσιπουράκι και τρώγοντας του υπέροχους ελληνικούς μεζέδες.
Ήταν μια εξάωρη απόδραση στο κέντρο της Αθήνας στην παλιά πόλη ανάμεσα στις εκκλησιές και τα αρχαία που συνδέουν αρμονικά την ιστορική πορεία αυτού του τόπου.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
