Η κρίση έφερε τον Σύριζα ή ο Σύριζα έφερε την κρίση;

του Χρήστου Βουλδή, Μέλους του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών, Μέλους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ηλεκτρολόγου Μηχανικόυ και Μηχανικόυ Υπολογιστών

Η απάντηση στο ερώτημα είναι προφανής.

Είναι προφανές ότι η κρίση έφερε τον Σύριζα, στο κυρίαρχο πολιτικό προσκήνιο και στη διακυβέρνηση της χώρας. Μπορεί να μην τον έφερε στην εξουσία κατά τα λεγόμενα της συζύγου του πρωθυπουργού, αλλά ποτέ δεν γνωρίζει κανείς τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Είναι βέβαιο ότι δεν έφερε ο Σύριζα την κρίση σε αυτόν τον τόπο. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι σε κάτι λίγο περισσότερο από τρία χρόνια γεννήθηκαν όλες οι παθογένειες του ελληνικού κράτους;

Ποιος όμως θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι σε αυτά τα τρία χρόνια μειώθηκαν και αμβλύνθηκαν οι παθογένειες του ελληνικού κράτους;

Καλώς ή κακώς καλύτερη κρυψώνα για τις κυβερνητικές αδυναμίες και αστοχίες από τις προϋπάρχουσες παθογένειες, δεν υπάρχει. Μέσα στην καμένη γη που παραλαμβάνει ο εκάστοτε νέος κυβερνητικός σχηματισμός τι να καταφέρει να ανθίσει και να ευοδωθεί; Για αυτό και η κάθε κυβέρνηση περήφανη για το πέρασμα της στο χρόνο και στο χώρο ζητά νέα εντολή, επιπλέον ζωτικό χρόνο για να αναπτύξει τις αρετές που δεν πρόλαβε.

Η συγκεκριμένη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για τι πράγμα μπορεί να είναι υπερήφανη στη μέχρι τώρα κυβερνητική της θητεία; Για ένα μόνο και μπράβο της για το βαθμό που το έχει καταφέρει και έτσι εξασφαλίζει και τη συμπάθεια των δανειστών, των εταίρων και μερίδας του ελληνικού λαού. Έχει καταφέρει τη χειραγώγηση των αγανακτισμένων πολιτών, των μαινόμενων ΜΜΕ. Έχει καταφέρει να υπάρχει η ηρεμία και η ησυχία, η βουβαμάρα της απελπισίας. Τα μνημόνια της είναι φάρμακα, ενώ τα προηγούμενα ήταν δηλητήρια. Κανένας δεν αυτοκτονεί στη χώρα, κανένα παιδάκι δεν σωριάζεται στα σχολεία, κανένας δεν αγανακτεί στις πλατείες.

Η κρίση έφερε τα μνημόνια ή τα μνημόνια έφεραν την κρίση; Πάλι η απάντηση είναι προφανής, ότι η κρίση έφερε τα μνημόνια. Σιγά σιγά το ψελλίζουν όλοι και οι ¨αμαρτωλοί¨  που δεν το παραδέχονταν και οι ¨αυταπατημένοι¨. Είναι θετικό, ας πήρε 9 χρόνια να φτάσουμε σε μια κοινή βάση, ότι η χώρα, το κράτος έχει αδυναμίες και αυτές γεννούν ή ενισχύουν παθογένειες.

Καταλάβαμε μετά από 9 χρόνια ότι δεν έφερε την κρίση και τα μνημόνια ο ΣύριζαΑνελ, ούτε η Νέα Δημοκρατία, ούτε το ΠΑΣΟΚ, αλλά οι παθογένειες που προϋπήρχαν. Σε συνδυασμό και σε εξάρτηση  βέβαια με την παγκόσμια οικονομική κρίση. Παραδεχόμαστε δηλαδή ότι εν τη γενέσει του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους, ώστε να έχουμε ένα σημείο εκκίνησης, υπήρχαν παθογένειες και προβλήματα. Αυτή λοιπόν η υπαρκτή κρυψώνα δεν σημαίνει ότι όλες οι κυβερνήσεις επιλέγουν να κρύβονται μέσα της και αν δεν χωράνε καλά, να μεγαλώνουν την κρυψώνα για να κρύβονται καλύτερα.

Η δημοκρατική προοδευτική παράταξη που εκφράστηκε αυτά τα τελευταία 40 χρόνια από το ΠΑΣΟΚ, στα αθροιστικά 20-21 χρόνια κυβερνήσεων του, γιατί δεν μας έκανε γη της επαγγελίας; Γιατί δεν εξάλειψε όλα τα προβλήματα και έχουμε ακόμα να λύνουμε; Η απάντηση είναι γιατί δεν μπόρεσε, γιατί δεν ήθελε, γιατί δεν τα κατάφερε.

Το επόμενο ερώτημα είναι ποια παράταξη, ποιο κόμμα έλυσε τα περισσότερα προβλήματα; Ποιο κόμμα εξέλειψε τις περισσότερες παθογένειες; Ποιος πολιτικός χώρος έφερε τη μεγαλύτερη πρόοδο για τη χώρα; Όλοι γνωρίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε το κίνημα αλλαγής, δημοκρατίας, ισονομίας, δικαιοσύνης, αλλά όχι τελειότητας και για να το τιμωρήσουν αρκετοί πολίτες επειδή δεν υπήρξε ποτέ τέλειο, τιμωρούν τον εαυτό τους και την χώρα πριμοδοτώντας τη συντήρηση, αριστερή και δεξιά.

Θέλω να παρακινήσω και να προτρέψω τους προοδευτικούς πολίτες αυτής της χώρας να συμμετάσχουν ενεργά στο χτίσιμο του νέου Κινήματος Αλλαγής και να καταθέσουν όλη την πολιτική τους ενέργεια ώστε να αγγίξουμε, αν όχι να φτάσουμε το τέλειο. Το μορφωτικό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών, που δυο γενιές πίσω μαστιζόταν από τον αναλφαβητισμό, να αποτελέσει τη βάση και την εγγύηση ενός νέου κινήματος αλλαγής και προόδου.

Κριτική σκέψη και ακριβοδίκαιη στάση σε κάθε θέμα. Απλές και σύντομες ερωτήσεις που θα αποτελούν οδηγό για την πολιτική προτίμηση και αντίληψη της μεγάλης εικόνας.

Ποια κυβέρνηση διπλασίασε τη φαρμακευτική δαπάνη;

Ποια κυβέρνηση υποδιπλασίασε τη φαρμακευτική δαπάνη;

Ποια κυβέρνηση οφείλει να συνδράμει τη διερεύνηση που πηγαίναν τα 2,5-3 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, επί κυβερνήσεως διπλασιασμού της φαρμακευτικής δαπάνης;

Η πραγματικότητα είναι ότι κάποια κόμματα και κάποιες κυβερνήσεις ενίσχυσαν και ενισχύουν τις παθογένειες του ελληνικού κράτους και μέσα από τα κέρδη που απομυζούν από τα υπαρκτά λεφτά του ελληνικού λαού, χρηματοδοτούν, βολεύουν, ενισχύουν τους δικούς τους πελάτες, ψηφοφόρους οι οποίοι ανταποδοτικά με νύχια και δόντια παλεύουν να τους κρατήσουν στην εξουσία.

Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή διπλασίασε το δημόσιο χρέος στην πενταετή θητεία της, το 2004-2009. Όσο χρέος κουβαλούσε το ελληνικό κράτος στα 170 χρόνια από τη σύστασή του, άλλο τόσο σχεδόν φεσώθηκε στη χρυσή πενταετία του Καραμανλή. Πρέπει να μάθουν οι πολίτες, να ξέρουν που πήγαν αυτά τα λεφτά.

Η πραγματικότητα είναι ότι άλλη τόση και παραπάνω ζημιά έκανε στη χώρα η κυβέρνηση Τσίπρα με την επαναστατική διαπραγμάτευση και την επαναστατική υπερήφανη άνευ όρων παράδοση.

Σκεφτείτε μια χώρα με διαύγεια, διαφάνεια ,ενισχυμένους δημοκρατικούς θεσμούς που θα είχε στα ταμεία της άλλα 350 δισεκατομμύρια ευρώ που απωλέσαμε από Καραμανλή και Τσίπρα. Σκεφτείτε από την άλλη τι ισχυρό κίνητρο αλληλοκάλυψης υπάρχει μεταξύ αυτών των πολιτικών προσώπων.

Η κρίση έφερε τον Σύριζα στην κυβέρνηση και η κρίση τον θρέφει. Ο Σύριζα δεν μπορεί και δεν θα μας βγάλει από την κρίση, διότι είναι σαν να αυτοκτονεί. Δίχως συντήρηση και ενίσχυση της φτώχειας, δίχως συντήρηση και ενίσχυση των επιδοματιών δεν  γίνεται να υπάρχει Σύριζα στην κυβέρνηση. Ας το ξέρει ο ελληνικός λαός και ας αποφασίσει αν θέλει μια χώρα δημοκρατική, προοδευτική, ευρωπαϊκή ή αν επιθυμεί τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την πείνα χωρών της λατινικής Αμερικής.

Πρώτη φορά Αριστερά ήταν το 1981 και τελευταία το 2011. Εφαρμοσμένη αριστερή φιλολαϊκή πολιτική με γνώμονα το συμφέρον του πολίτη και την ευμάρεια του. Το 1981 αυτό ήταν πρόδηλο και το 2011 είναι ορατό από όλους τώρα, 7 χρόνια μετά. Λεφτά υπήρχαν και υπάρχουν, απλά αυτοί που τα ξετρύπωσαν το 2009-2011 τα αφαίρεσαν από Φαρμακοβιομηχανίες, ΜΜΕ και λοιπούς ισχυρούς οι οποίοι φρόντισαν τη διακοπή της κυβερνητικής εκείνης θητείας.

Ισχυρή δημοκρατική χώρα με ισχυρή οικονομία και ισχυρές συμμαχίες διασφαλίζει τα εθνικά μας θέματα, στα οποία με σοβαρότητα και στιβαρότητα οφείλουμε να έχουμε μια ισχυρή εθνική γραμμή σε διπλωματικό και σε επιχειρησιακό επίπεδο, αν και όποτε κριθεί αναγκαίο.

Οι κρίσεις γεννιούνται , φυτρώνουν και καλό είναι να προλαμβάνονται. Εάν όμως εν τέλει εκδηλώνονται η διαχείριση τους απαιτεί ανάληψη ευθυνών, αίσθημα καθήκοντος και αυταπάρνηση. Κάτι ανάλογο με αυτό που έπραξε ο πρωθυπουργός της χώρας Γιώργος Παπανδρέου το 2009.

Με πουλάδες που δεν δικαιούσαι και γαλόνια που δεν αξίζεις δεν προασπίζεσαι τα εθνικά συμφέροντα. Είναι απογοητευτική η εικόνα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να ποζάρει με το κουστούμι του πάνω στα άρματα. Τα κουστούμια δεν είναι για τα άρματα, όπως και οι παραλλαγές δεν είναι για τους Υπουργούς. Κάθε εικόνα ελλείματος σοβαρότητας και κάθε πράξη ή μη πράξη ελλείματος αποφασιστικότητας μας αποδυναμώνει. Ανεξάρτητα από αυτά με πατριωτικό καθήκον, τόλμη και όλη τη δύναμη που διαθέτει ο κάθε Έλληνας στηρίζει την προσπάθεια της πατρίδας μας, της ελληνικής κυβέρνησης για τη διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων και της ασφάλειας των Ελλήνων στρατιωτών και πολιτών.

Στα εθνικά θέματα είμαστε όλοι ΕΝΑ, έτοιμοι και άξιοι να υπερασπιστούμε μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος μας την πατρίδα! Και έπειτα ξανασυζητούμε ποιος έφερε την κρίση…..

 

Διαβάστε επίσης