Tα τελευταία χρόνια η χώρα μας καταγράφει αρνητικό ρεκόρ στην ίδρυση επιχειρήσεων, με το 2015 να σημειώνει την χαμηλότερη επίδοση της πενταετίας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Eμπορικού Mητρώου (ΓEMH) από τις αρχές του προηγούμενου έτους έως και τις 15 Δεκεμβρίου 2015 είχαν συσταθεί σε όλη την Eλλάδα 29.080 επιχειρήσεις όλων των νομικών μορφών, δηλαδή 33,22% λιγότερες σε σχέση με το 2012, χρονιά με τη μεγαλύτερη ύφεση.
Επίσης, την ώρα που η ανεργία των νέων αγγίζει το 45%, η χώρα, δραστηριοποιείται στον κλάδο της εστίασης και κυρίως των μπαρ/καφέ, με ότι αυτό συνεπάγεται για την περαιτέρω επιβίωσή τους.
Το βασικότερο επιχείρημα όσων αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν στον συγκεκριμένο κλάδο είναι πως δεν χρειάζεται ειδίκευση για μια τέτοιου είδους επιχείρηση. Αυτό ακριβώς το βασικότερο επιχείρημα καταλήγει να είναι και το βασικότερο μειονέκτημα και τούτο γιατί πολλές εκ των επιχειρήσεων ανοίγουν χωρίς συγκεκριμένο πλάνο στο βωμό του ευκαιριακού ή γρήγορου κέρδους.
Σχεδόν οι μισοί νέοι της Ε.Ε προτιμούν να γίνουν επιχειρηματίες και αυτοαπασχολούμενοι παρά υπάλληλοι, σύμφωνα με έρευνα του ΟΟΣΑ. Ως αποτέλεσμα, αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των επιχειρήσεων οι οποίες όμως παρά τον ενθουσιασμό των ιδρυτών τους αποδεικνύονται βραχύβιες ελλείψει σχεδιασμού.
Κατά συνέπεια συνεχίζουμε να επιχειρούμε χωρίς σχεδιασμό και να γκρινιάζουμε όταν το εγχείρημα αποτυγχάνει. Η Ελλάδα πρέπει άμεσα να αναδιαμορφώσει τον επιχειρηματικό της χάρτη.
Ο τομέας της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης είναι η καρδιά κάθε σύγχρονης οικονομίας και διαδραματίζει κομβικό ρόλο για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Παρέχει σταθερές και ποιοτικές θέσεις εργασίας, αποτελεί τη βάση της εξωστρέφειας, στηρίζει τα δημόσια έσοδα, μετατρέπει την καινοτομία σε επιχειρηματικότητα και καθορίζει την παγκόσμια οικονομική θέση της κάθε χώρας.
Τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη αλλά και οι ΗΠΑ υιοθετούν και εφαρμόζουν πολιτικές ενίσχυσης της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης, αναγνωρίζοντας ότι η υποχώρησή της συνιστά απειλή για την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους και την κοινωνική συνοχή.
Τον Ιανουάριο του 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έθεσε ως στόχο την αύξηση του μεριδίου της μεταποίησης στο 20% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ (από 13,9% το 2014 και 14,4% το 2016) έως το 2020.
Με την κίνηση αυτή επικεντρώνεται στην ανάγκη αντιστροφής της αποβιομηχάνισης, εκτιμώντας πως μια ισχυρή βιομηχανική βάση έχει καθοριστική σημασία για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, αλλά και για την ευημερία των ευρωπαίων πολιτών.
Στη χώρα μας, η συνεχής εγκατάλειψη της μεταποίησης και ο αρνητισμός απέναντι στην επιχειρηματικότητα, οδήγησαν στην εκτόξευση του ελλείμματος στο εξωτερικό ισοζύγιο, καθιστώντας τη χώρα, σε συνδυασμό με τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, διπλά ευάλωτη σε κάθε διεθνή κρίση.
Παρά ταύτα, η ελληνική βιομηχανία επέδειξε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα και εξακολουθεί να αποτελεί έναν βασικό πυλώνα απασχόλησης με περίπου 1,2 εκατομμύριο εργαζόμενους. Η βιομηχανία συνεισφέρει το 40% του συνολικού φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων.
Απαιτείται επομένως ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης για την υπέρβαση των χρόνιων υστερήσεων και τη σταδιακή σύγκλιση προς τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Άμεση προτεραιότητά μας στο πλαίσιο αυτό είναι η δέσμευση σε έναν εθνικό στόχο για την αύξηση της συμμετοχής της μεταποίησης στο 12% στο ΑΕΠ έως το 2020.
Η υιοθέτηση μιας εθνικής στρατηγικής για τη βιομηχανία, θα διευκολύνει την ποιοτική αναβάθμιση της ελληνικής μεταποίησης προς τις εξής κατευθύνσεις:
Εξωστρεφής προσανατολισμός με διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα και συμμετοχή σε διεθνείς αλυσίδες αξίας. Σταδιακά η ελληνική μεταποίηση πρέπει να μετατραπεί σε προμηθευτή ενδιαμέσων και τελικών αγαθών.
Ταχύτερη και ουσιαστικότερη ενσωμάτωση της καινοτομίας στην παραγωγή, στις διεργασίες και τα προϊόντα, που βελτιώνουν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της μεταποίησης.
Επιτάχυνση νέων παραγωγικών επενδύσεων με υψηλή προστιθέμενη αξία και παραγωγή προϊόντων με καινοτομία, τεχνολογία και προστιθέμενη αξία.
Βελτίωση επιχειρηματικού περιβάλλοντος και μείωση της γραφειοκρατίας.
Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα με πολιτικές που θα αλλάξουν τα δεδομένα ως προς την υψηλής προστιθέμενης αξίας παραγωγή στη χώρα και κατά προέκταση την ικανότητα της χώρας να εξάγει αυτά τα προϊόντα. Μία βασική προτεραιότητα σε αυτές τις πολιτικές είναι οι επενδύσεις.
