Υπάρχουν φορές που μόνον όταν περπατάμε σε κάποιο πεζοδρόμια –όχι όλων των πόλεων - με ειδικές ράμπες για αμαξίδια ή ειδικά πλακόστρωτα για τυφλούς, που αντιλαμβανόμαστε πως υπάρχουν συμπολίτες μας με προβλήματα. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες περιπτώσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες που δεν γνωρίζουμε, εκτός και αν κάποιος φορέας προσπαθήσει –χρησιμοποιώ συνειδητά το ρήμα προσπαθήσει- να μας ευαισθητοποιήσει σε κάποιο πρόβλημα.
Δυστυχώς η κοινωνία μας τις περισσότερες φορές μόνον κατ΄επίφαση ή για λόγους προβολής επιλέγει να συμμετάσχει ενεργά στην ουσιαστική διαχείριση των ειδικών αναγκών συμπολιτών μας. Η κρίση έχει εντείνει το πρόβλημα της απάθειας καθώς για πολλούς «περίσσευμα ευαισθησίας» δεν υπάρχει.
Με δεδομένο δε πως και η πολιτεία σε ελάχιστες περιπτώσεις χαρακτηριζόταν από ουσιαστικό ενδιαφέρον για άτομα με αναπηρία, είναι τουλάχιστον σημαντικό να θυμόμαστε πως πρέπει να συμμετέχουμε σε ενέργειες για την βοήθειά τους.
Ενέργεια βέβαια αποτελεί και η απλούστερη κίνηση για παράδειγμα να μην παρκάρουμε επάνω στις ειδικές ράμπες των πεζοδρομίων, να υπάρχουν ειδικές ράμπες σε κάθε δημόσιο χώρο για την διευκόλυνσή τους. Ας προσπαθούμε για το απλούστερο λοιπόν.
Να σεβόμαστε το πρόβλημα και να παραμένουμε ευαισθητοποιημένο
