Η άλλη δημοσιογραφία

του θωμα νουσια , δημοσιογράφου

Η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ των ΜΜΕ έπιασε πάτο. Κι όμως, η διαφθορά και η διαπλοκή δεν είναι νέο «φρούτο». Ούτε ο κιτρινισμός, ο τυχοδιωκτισμός, η ασχετοσύνη, η ανευθυνότητα. Στα σαράντα χρόνια που είμαι στο επάγγελμα αποτελούσαν συνήθη φαινόμενα.

ΥΠΗΡΧΕ ΠΑΝΤΑ, ωστόσο, και η άλλη δημοσιογραφία. Των ανθρώπων που η δουλειά τους και ο τρόπος ζωής τους ήταν το καλύτερο μάθημα για τους νέους συναδέλφους.

ΓΝΩΡΙΣΑ αρκετές τέτοιες προσωπικότητες του Τύπου. Ως αναγνώστης εφημερίδων, από μικρός. Και στη συνέχεια ως φοιτητής της δημοσιογραφίας, ως επαγγεματίας του χώρου αλλά και στην Ένωση Συντακτών, την ΕΣΗΕΠΗΝ. Τους θαύμαζα, τους είχα πρότυπα.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ θέση ανάμεσά τους κατέχει ο Γιαννιώτης δημοσιογράφος Γιάννης Ζώης, που έφυγε από τη ζωή πριν δύο χρόνια, στα 90 του, και είχα την τύχη να τον ζήσω από κοντά.

ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ -ναι, αυτή είναι η κατάλληλη λέξη- τη δημοσιογραφία για μισό αιώνα. 'Ηταν η ζωντανή ιστορία της μεταπολεμικής Ηπείρου και όχι μόνον. Σχεδίαζε να συγκεντρώσει σε βιβλίο τα άγνωστα γεγονότα που έζησε από πρώτο χέρι, αλλά τον εμπόδιζε η τελειομανία του. Η σκέψη ότι θα χρειαζόταν να παραλείψει πολλά.

ΑΛΛΟ ΕΜΠΟΔΙΟ, η υπερβολική του σεμνότητα. Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Τάκης Αδάμος, μας είχε αποκαλύψει ότι στην κατοχή έβγαζαν μαζί με τον Ζώη παράνομη εφημερίδα της αντίστασης. Κάτι που ο ίδιος δεν είχε αναφέρει ποτέ. Απέφευγε επιμελώς την προβολή. Σε κηδεία παλιού συναδέλφου, ακούγοντας τους κοινότοπους και γραφικούς επικήδειους, με πλησίασε: «Στη δική μου κηδεία δεν θέλω να μιλήσει κανείς! Φρόντισέ το, σε παρακαλώ»! 'Εφυγε τόσο διακριτικά, που το μάθαμε μετά από μέρες. Στην κηδεία του απουσιάζαμε όλοι οι συνάδελφοι...

ΔΟΥΛΕΨΕ σε πολλές γιαννιώτικες εφημερίδες, ήταν και ανταποκριτής όλων σχεδόν των αθηναϊκών και της ΕΡΤ. Όταν συνέβαινε να «σκάσει» κάποια μεγάλη είδηση αργά τη νύχτα, τον πίεζαν από την Αθήνα να στείλει αμέσως το ρεπορτάζ για να προλάβουν την εκτύπωση. Εκείνος, απτόητος, προσπαθούσε πρώτα να διασταυρώσει όλα τα στοιχεία, μέχρι που οι από πάνω έχαναν την υπομονή τους και του 'βαζαν τις φωνές. «Εγώ ανεπιβεβαίωτη είδηση δεν στέλνω. Αν δεν σας κάνω, απολύστε με», απαντούσε. Η δημοσιογραφική δεοντολογία ήταν γι' αυτόν ευαγγέλιο. Δεν δημοσίευε τίποτα αβασάνιστα, είδηση ή σχόλιο, και δεν χρειάστηκε ποτέ να καταχωρίσει επανόρθωση.

ΣΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ χρόνια της επαγγελματικής του διαδρομής, ο Γιάννης Ζώης ήταν ο πρώτος και ο μοναδικός στην Ήπειρο δημοσιογράφος με πανεπιστημιακή μόρφωση, ξένες γλώσσες και στενογραφία! Το πέτυχε διαβάζοντας μόνος του, παράλληλα με τη δουλειά στις εφημερίδες. Ετοίμαζε το φύλλο της επομένης (τότε ήταν διευθυντής και μοναδικός συντάκτης του Πρωινού Λόγου), ταξίδευε με το νυχτερινό δρομολόγιο στην Αθήνα, έδινε το μάθημα στην Πάντειο και γύριζε με το πρώτο λεωφορείο για να βγάλει το νέο φύλλο...

ΩΣ ΣΤΕΝΟΓΡΑΦΟΣ, ήταν πολύτιμος στις εφημερίδες όταν δεν υπήρχαν ακόμη μαγνητόφωνα, καθώς κανείς άλλος δεν μπορούσε να καταγράφει ολόκληρες τις ομιλίες, δηλώσεις, αλλά και τις ειδήσεις από το ραδιόφωνο, γι' αυτό και τον αποκαλούσαν «Ρόιτερ»!

ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΕΣ των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών (εμφύλιος, αγριότητες, λογοκρισία, υποτυπώδη τεχνικά μέσα), ο Γιάννης Ζώης κατόρθωνε να κάνει υποδειγματικά τη δουλειά του. Τα κείμενά του, διαμάντια δημοσιογραφικού λόγου, σε άψογα ελληνικά, κάποια μάλιστα και ...προφητικά! Όπως ένα άρθρο που προειδοποιούσε για καταστροφές στο περιβάλλον αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά, σε εποχή που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο.

ΠΡΩΤΟΣ, πρωτοπόρος και μοναδικός σε όλα ο Γιάννης Ζώης. Ένας δημοσιογράφος του περασμένου αιώνα, από τον οποίο πολλά θα είχαν να πάρουν οι σημερινοί «ψηφιακοί» συνάδελφοι.