Αν ήμουν σύμβουλος στρατηγικής του πρωθυπουργού θα του έλεγα τα παρακάτω:
Το όλο ζήτημα που έχει προκύψει μετά την ανακοίνωση μερικής αναστολής (των επενδυτικών σχεδίων και κάποιων εργασιών εκ μέρους της Eldorado είναι αρκετά σύνθετο και μόνο επιφανειακές προσεγγίσεις τύπου "επενδύσεις πάση θυσία", στις οποίες ενέδωσαν δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ή "στα τσακίδια" δεν χωράει.
Η εταιρία έπαιξε, 4 μέρες πριν την ορισμένη ημέρα συνεδρίασης της διαιτησίας για τις διαφορές της με το ελληνικό κράτος (και όχι μόνο με την παρούσα κυβέρνηση) στα καίρια σημεία του επενδυτικού σχεδίου και πάνω απ΄όλα στο θέμα της μεθόδου επεξεργασίας της σχεδιαζόμενης μονάδας επεξεργασίας του μεταλλεύματος, το βαρύ χαρτί της διεθνούς δυσφήμησης της χώρας ως επενδυτικού προορισμού εκμεταλλευόμενη και τις απαράδεκτες καθυστερήσεις σε άλλες μεγάλες επενδύσεις που μακράν απέχουν σε επιπτώσεις από την διεθνώς βαρύτατα προβληματική μεταλλεία και επεξεργασία χρυσού.
Ξέρει ότι διεθνώς η εντύπωση "η Ελλάδα διώχνει επενδύσεις" μένει στους πολλούς και λίγοι θα ψάξουν την καρδιά της διαφωνίας, που είναι τα ψέματα (ή οι αυταπάτες) της εταιρίας ότι η στιγμιαία τήξη που προβάλει στις μελέτες, χωρίς να τολμάει να τη δοκιμάσει σε ημιβιομηχανική κλίμακα με το μετάλλευμα της Χαλκιδικής (εντελώς άλλο το φιλανδικό, σε προσμίξεις αρσενικού κλπ, όπου πράγματι δουλεύει) δεν πετυχαίνει. Οπότε θέλει άδεια με "δημιουργική ασάφεια" στις διατυπώσεις που θα βάλει το κυάνιο από το παράθυρο όταν η επένδυση θα έχει προχωρήσει. Κυάνιο σημαίνει τέλματα τοξικών αποβλήτων, μη αποδεκτά από ευρωπαϊκή κοινωνία.
Υπηρεσίες και κυβέρνηση δεν μπορούν να κάνουν ότι δεν βλέπουν αυτή την τακτική, οπότε, με δεδομένο ότι παρά τις διαφωνίες η εταιρία λειτουργεί τα τελευταία χρόνια (και κάπως, όχι όσο λέει, επενδύει) δεν μπορούν να δώσουν άδειες με παραθυράκια για το κυάνιο.
Έτσι όπως είναι τα πράγματα, με δεδομένη την πιεστική μας ανάγκη για επενδύσεις, ούτε ρήξη χωράει αλλά ούτε και άδειες - λευκές επιταγές.
Μετά το αποτέλεσμα της διαιτησίας (εκτιμώ ότι δεν θα δικαιώσει την εταιρία) η κυβέρνηση, κατά τη γνώμη μου, οφείλει να επιδιώξει μια ενδιάμεση λύση ώστε δραστηριότητες μεταλλείας να παραμείνουν σε σοβαρή κλίμακα, με αυστηρή τήρηση των όρων για αναδάσωση και υδροφόρο ορίζοντα, αλλά αποκλεισμό καθαρά και ξάστερα κάθε περίπτωσης επεξεργασίας με ενώσεις του κυανίου, έστω κι αν έτσι χάνονται τα οικονομικά οφέλη της καθετοποίησης. Τα τέλματα κυανιούχων αποβλήτων είναι και περιβαλλοντικά απολύτως απαράδεκτα και επικίνδυνα.
Παράλληλα να ενημερώσει ψύχραιμα για τις ελληνικές θέσεις διεθνώς και το κυριότερο: να ξεκολλήσει άλλα μεγάλα επενδυτικά σχέδια δίνοντας έμπρακτο σήμα προς τα έξω ότι η χρυσωρυχία είναι ειδική βαριά περίπτωση, όπως εξάλλου θεωρείται παντού στις σοβαρές χώρες (και στον Καναδά!). Διότι η υπόθεση δεν είναι πλέον, υπόθεση μιας επένδυσης με σκοτεινές πλευρές, αλλά υπόθεση επενδυτικού προφίλ της ελληνικής οικονομίας.
Απλούστερα για να μπορέσει να επιβάλει την αποδεκτή λύση στη ΒΑ Χαλκιδική, ενός σοβαρά μικρότερου αλλά ανεκτού περιβαλλοντικά επενδυτικού σχεδίου, πρέπει να ξεκολλήσει πχ την Αφάντου στη Ρόδο, όσο κι αν χτυπιούνται όσοι εκεί δεν θέλουν διεύρυνση του ανταγωνισμού, ή το Ελληνικό για το οποίο σοβαρή εναλλακτική δεν έχει παρουσιαστεί.
Για να μπορούμε αξιόπιστα να πούμε ένα μερικό αλλά αναγκαίο "όχι" στις Σκουριές χρειάζεται να πούμε "ναι" στην Αφάντου, το Ελληνικό και όχι μόνο. Και να το πούμε άμεσα.
