O Γιώργος Δίπλας κάνει reunion στην μουσική θεατρική του ζωή που κλείστηκε σε ένα μουσικό "κουτί" υπό τον τίτλο "Υλικά Θεάτρου" και μιλάει στο tempo24

την πεμπτη η παρουσιαση στο ΔΟΝΤΙ, ΣΤΗ στοα πραπούλου

Με δεκάδες μουσικές για θέατρο στο ενεργητικό του, αναπάντεχες  ποιητικές συναντήσεις και αναμετρήσεις, χιλιάδες ώρες διδασκαλίας της μουσικής και μια στρατιά μαθητών που έμαθαν δίπλα του όχι να παίζουν τις νότες αλλά να παίζουν με τις νότες, ο Γιώργος Δίπλας κάνει reunion στην θεατρική του ζωή έτσι όπως αυτή ανέβηκε τη σκηνή με τα μακριά  του δάχτυλα και κλείστηκε σε ένα μουσικό "κουτί" υπό τον τίτλο "Υλικά Θεάτρου", το οποίο έχει μέσα του τη συγκίνηση μιας διαδρομής στην άκρη της οποίας βρίσκει κανείς ένα ανήσυχο μυαλό και έναν τολμηρό καλλλιτέχνη.

- Της Γιώτας Κοντογεωργοπούλου-

Με μια αναπάντεχη έκδοση από το "Δόντι", η οποία περιλαμβάνει επιλογές από τις θεατρικές του μουσικές, ο γνωστός μουσικός , ο οποίος δεν χαρίζεται εύκολα σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, καταθέτει το βράδυ της Πέμπτης 29 Ιουνίου, στις 8.30 στο αίθριο Πραπόπουλου, ένα κομμάτι της δημιουργικής του αλήθειας, συνομιλώντας με τους φίλους του για τη βεβαιοτητα ότι η τέχνη έχει το άγγιγμα ενός μικρού θεού.

Βέβαια το δικό του χέρι το κράτησε κάποιος άλλος για να τον οδηγήσει στη μουσική σχεδόν εν αγνοία του.  Ένα χέρι γυναικείο, το μόνο ασφαλές για να σε πάει στα σύννεφα, ιδιως όταν είσαι παιδί και τα σύννεφα έχουν σκηνικό το λιμάνι της Πάτρας. Ο ίδιος μου περιγράφει με ακρίβεια εκείνη την μαγική στιγμή από όπου ξεκίνησαν όλα, κρατώντας το χέρι της μαμάς Βούλας.

«Απόγευμα της Κυριακής κι ένα χεράκι παιδικό κρυμμένο στης μαμάς το χέρι....στον μώλο, στον φάρο λίγο πρίν χαθεί, στο τελείωμα μιας εποχής.

“Μαμά που πάμε;”

“ Στον φάρο παιδιά...Ν’ ακούσουμε την μπάντα”.

Η κυρία Βούλα, η Νατάσσα (η επίσης μουσικός αδελφή του) με το καλό της φόρεμα και δύο τεράστιες κορδέλες και ο Γιωργάκης, με κοντό παντελονάκι μυωπικά κοκάλινα γυαλιά και πόδια γεμάτα πληγές από τα  κουνουποτσιμπήματα.

Ο μαέστρος, ο Κάβουρας,  οι μουσικοί με τα χάλκινα και τις στολές με τα χρυσά σιρίτια. Ο φάρος ολόφωτος. Μύριζαν τηγανιτές πατάτες και θάλασσα. Ο μαέστρος σηκώνει την μπακέτα του. Όλο το σύμπαν αιωρείται για μια στιγμή, ένα απαλό κύμα γλύφει "τα πέδιλα της πόλης.

Μουσική, μέτρο τρία τέταρτα...τέμπο...μι μι σολ λα σιιιι.....τα κύματα του Δουνάβεως, το μικρό μου χεράκι γλίστρησε από της μαμάς το χέρι. Από εκείνη τη στιγμή, από την πρώτη μου επαφή με την μουσική, ήξερα ότι θα γίνω μουσικός, μάρτυράς μου ο Φάρος και  η θάλασσα. Κι έγινα, νομίζω. Προσπάθησα πολύ και προσπαθώ ακόμα και  πάντα θα προσπαθώ»

Ο Γιώργος Διπλας, έχει  γράψει μουσική σχεδόν για όλους τους θεατρικούς οργανισμούς της πόλης με κορυφαίες κάποιες παραγωγές του ΔΗΠΕΘΕ όπως «Ο χορός του θανάτου», «Χάνσελ και Γκραίτελ», «Χαρούμενα γεννέθλια κύριε Σαίξπηρ», «Μόμο» κλπ

Έχει μελοποιήσει Οδυσσέα Ελύτη, Κων/νο Καβάφη, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη,Κώστα Καρυωτάκη, Αργύρη Χιόνη, Διονύση Καραντζά, Βασίλη Λαδά, Ζωή Βαλαση, Σοφία Φίλντιση κ.α.

Ζει στην Πάτρα και διδάσκει τα τελευταία 20 χρόνια στο Πατραϊκό Ωδείο.

Στην παρουσίαση της Πέμπτης για το έργο του θα μιλήσουν οι:

- Διονύσης Καρατζάς, ποιητής

- Χάρης Πεγιάζης, μουσικός

- Δώρα Πετρίδη, τραγουδίστρια

Η ηχογράφηση έγινε στο Noise Box Studio σε ενορχήστρωση και μίξη από τον Διονύση Μπάστα. Η ερμηνεία των τραγουδιών και τα φωνητικά ανήκουν στη Δώρα Πετρίδη, ενώ στο μελοποιημένο ποίημα «Λυγμός αγγέλων» του Δ. Καρατζά, συμμετέχει και ο ποιητής. ο έντυπο περιλαμβάνονται κείμενα από τους «Ύποπτους δρόμους» του Κώστα Λογαρά.

Τη γραφιστική επεξεργασία της έκδοσης έκανε η Μαρία Σιδεράκη.

Πάμε όμως να μιλήσουμε με τον Γιώργο Δίπλα για τη μουσική του θεάτρου, αλλά και τη μουσική της πόλης, που συχνά στον πολιτισμό κάνει τα δικά της ...φάλτσα.

Η ΠΡΩΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

"Αρχές δεκαετίας του 90. Ηταν η "Ανθή"του Λεονίντ Αντρέγιεφ σε σκηνοθεσία Περικλή Βασιλόπουλου".

ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ

"Το λέω με ειλικρίνια,είναι αρκετές οι στιγμές και οι παραστάσεις που λάτρεψα. Αλλά αν πρέπει να πω μία είναι η παράσταση Κώστας Καρυωτάκης Οι εντυπώσεις ενός πνιγομένου. Με τους Δημήτρη Τζαβάρα και Δώρα Πετρίδη σε σκηνοθεσία Τηλέμαχου Τσαρδάκα στο θέατρο Αct. Ομως δεν μπορώ να μην αναφέρω το Ναπολέων Λαπαθιώτης "Ενα τραγούδι μακρινό" με τον Φάνη Δίπλα. Τον Ελύτη...και άλλα...Τον Βασιλιά Καρνάβαλο..."

ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ;
".Η ψυχή των ηθοποιών και το όραμα του σκηνοθέτη. Η μουσική έπεται...αλλά είναι σημαντική...
Στην περίπτωση της έκδοσης όμως είναι οι νότες μου έτσι όπως γεννήθηκαν μέσα από όλες αυτές τις διαδρομές.οι μνήμες μου..ένα κομμάτι από τον δημόσιο βίο μου.
23 μουσικά θέματα και 7 τραγούδια.από 10 θεατρικές παραστάσεις.Δύσκολη παραγωγή πολλά απ αυτά αναθεωρημένα,καθώς και όλα τα τραγούδια σε επανεκτέλεση...και έπεται και δεύτερο μέρος αργότερα.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ
Το θέατρο απαιτεί πειθαρχία και αφαίρεση
. Κάτι που δεν χαρακτηρίζει εμάς τους μουσικούς. Στο θέατρο ξεπέρασα τον εαυτό μου και τα όριά μου κάποιες φορές. Ο μουσικός πρέπει να σουλατσάρει στη σκηνή με έναν τρόπο διαφορετικό απ των ηθοποιών, να γλυστράει σαν σκιά...να γεμίζει ρωγμές, να φωτίζει λέξεις, να βάζει φωτιά στο συναίσθημα των ηθοποιών, ενίοτε να τους οδηγεί σε μαγικές παύσεις και σιωπές.

ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ

"Το σοβαρό παιδικό θέατρο είναι ένα από τα δυσκολότερα είδη θεάτρου. Οταν μιλάς στα παιδιά πρέπει να είσαι αληθινός,να μη τους λές "ψέματα" και κυρίως να τα αντιμετωπίζεις ως μικροσκοπικούς ενήλικες. Στα υλικά θεάτρου υπάρχουν θέματα από την "Μόμο" το "Χάνσελ και Γρέτελ"και από "την νύχτα που έλαμψε το άστρο"δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από την μουσική που γράφτηκε για άλλες παραστάσεις...

ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΝΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

"Τα τελευταία δύο χρόνια δεν νομίζω να έδωσε βήμα σε επαγγελματικό επίπεδο σε Πατρινό δημιουργό...ίσως και να κάνω λάθος.Επίσης δεν κατάλαβαίνωπλέον τα κριτήρια με τα οποία επέλεγει πρόσωπα και έργα.Συμφωνώ με τις σχολικές παραστάσεις που φιλοξένησε ή βοήθησε το ΔΗΠΕΘΕ μας,αλλά αυτό είναι κάτι άλλο".

Ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ
"Ο κύριος Καζάκος αντιπροσωπεύει μια άλλη γενιά...μια άλλη αντίληψη και μια άλλη σχολή και νοοτροπία,που είναι πολύ μακριά από την αισθητική και τις απόψεις μου.Είχα ελάχιστη επαφή μαζί του και κατάλαβα πως κάποιες προτάσεις μου δεν τον ενδιέφεραν καθόλου. Ωστόσο είναι ένας ζωντανός μύθος με μια ιστορία πίσω του που αυτά δεν μπορώ παρά μόνο να τα σέβομαι".

ΟΙ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ
"Οι χειρισμοί της δημοτικής αρχής στο θέατρο και τον πολιτισμό είναι ένα κεφάλαιο που θα μπορούσε να αποτελέσει το υλικό μιας πολύωρης εκπομπής με καλεσμένους από ολες τις παρατάξεις.Ρίχνοντας μια ματιά στο πρόγραμμα του φεστιβάλ που Διεθνές πλέον δεν είναι -και ίσως δεν χρειάζεται να είναι-κατάλαβα πως η δημοτική αρχή δίνει τον πολιτισμό σε συλλόγους, ομάδες, σχολεία χορευτικά σχήματα κλπ. και μόνο έναν μικρό αριθμό σε πράγματα πιο ιδιαίτερα.. Υπάρχουν παραγωγές και πρόσωπα που ήδη είχαμε δεί από τον χειμώνα από ιδιώτες....αλλά απ την άλλη δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει την δημοτική αρχή για τους χειρισμούς της στον πολιτισμό. Απο τις 70 περίπου παραγωγές έχω ξεχωρίσει κάποιες που θα με ενδιέφερε να παρακολουθήσω....λίγες..."

Η ΔΩΡΑ ΠΕΤΡΙΔΗ

"Το έχω πει πολλές φορές. Μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του χώρου. Με εξαίσια τεχνική, μέτρο, και συναίσθημα. Είναι συνοδοιπόρος συνεργάτης και πάνω απ όλα φίλη μου.Της οφείλω πολλά. Η παρουσία της και η φωνή της έχει σημαδέψει πολλά από τα τραγούδια μου..."

Η ΜΟΥΣΑ
"Εμπνέομαι από την ζωή.από μια τυχαία εικόνα. Από ένα συμβάν κοινωνικό η ανθρώπινο.από μια ερωτική απαγοήτευση.από ένα κείμενο.από την μοναξιά μου όταν προκύπτει ή όταν την επιλέγω. Η έμπνευση είναι για μένα σχεδόν σωματική λειτουργία. Όταν κρατώ αποστάσεις από την μουσική ή την έμπνευση υποφέρω.χάνω τις ισοροπίες μου".
Η όποια μορφή ευαισθησίας από όπου κι αν προέρχεται είνσι η μούσα μου.η Δώρα είναι ο ήχος της ψυχής μου. Γι αυτό και την θεωρώ αναπόσπαστο μέρος της μουσικής μου.

Η ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΣΗ
"Η ποίηση και οι ποιητές με έκαναν καλύτερο μουσικό.Μου έδειξαν δρόμους τρόπους.Καλλιέργησαν την σκέψη μου, την γραφή και την ευαισθησία μου. Τους οφείλω...!!!"


Η ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΜΕΛΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗ

"Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη.Μιά επιβεβαίωση. Μια ανταμοιβή αν θές που ήρθε και από την Αθήνα. Διότι η Πάτρα το γνώριζε το έργο αυτό ήδη και το αγάπησε. Το στήριξε. Όπως το στήριξε και ο τότε αντιδήμαρχος πολιτισμού ο κ.Αλέξης Σκαρμέας. Θα δανειστώ μια φράση του μέγιστου Μάνου Χατζιδάκι. Τα τραγούδια και δίσκοι δεν πρέπει να γράφονται για να πουλήσουν,αλλά για να ανακαλυφθούν αν το αξίζουν όταν έρθει η ώρα τους. Για τον Λαπαθιώτη μου το ταξίδι ξεκίνησε και αρκετά συχνά λαμβάνω μυνήματα από ανθρώπους που δεν γνωρίζω με πολύ θερμά κσι κολακευτικά λόγια για αυτά τα τραγούδια...έπεται συνέχεια."

Διαβάστε επίσης