Πάτρα: Να γιατί ζούμε στον παράδεισο

Όταν η κακοκαιρία φέρνει την τέχνη

Εμείς οι Πατρινοί είμαστε άνθρωποι της γκρίνιας. Είθισται δε αυτή τη γκρίνια να τη διανθίζουμε με αιχμές για την πόλη, που ως ... άφωνη, δεν μπορεί να μας απαντήσει καταλλήλως. Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό μας ταμπεραμέντο, δεν μας επιτρέπει να κοιτάξουμε στον καθρέφτη και να ανακαλύψουμε ότι η πόλη είμαστε εμείς και αυτό που μας ταράζει συνήθως πηγάζει από την δική μας ασυδοσία, την οποία δεν επιθυμούμε να συναντάμε ως ...εισπράκτορές της.

Όση και αν είναι η γκρίνια όμως για αυτό τον τόπο, τον δικό μας, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ετούτη η πόλη ξέρει να ποζάρει μετά την καταιγίδα και να παίρνει την όψη ενός μικρού παραδείσου, ιδίως όταν την βλέπουμε από ψηλά και έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο στη θάλασσά της.

Είναι η δική μας πόλη, το δικό μας "ταξίδι" και εδώ η κακοκαιρία κρατάει τόσο, όσο χρειάζεται για να την κάνει να λάμπει. Αρκεί να έχεις χρόνο και όρεξη για να τη δεις.

Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από ένα μπαλκόνι, σήμερα, λίγο μετά την καταιγίδα.

Και αυτή είναι τραβηγμένη από ένα μπαλκόνι στα Βραχνέικα.

Γ. Κον.