Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις, έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.
Όμως για ορισμένους σύγχρονους ιεράρχες αρχή της δικής τους σοφίας είναι η ονομάτων απαγόρευσις. Όχι όλων των ονομάτων βεβαίως, αλλά εκείνων από τα αρχαιοελληνικά που δεν συνέβη να τα φέρουν πρόσωπα εορταζόμενα από την ορθόδοξη Εκκλησία ή άλλων που προέρχονται πχ από λουλούδια.
Έτσι κατά τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομο, αλλά και τον πανελληνίως γνωστό για την …μετριοπάθειά του Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο, πιθανότατα δε και άλλους ανά την επικράτεια, μπορείτε να βαφτίσετε το παιδί σας μόνο ονόματα που έχουν προηγουμένως καθαγιαστεί φερόμενα από αγίους και οσίους της ορθοδόξου (και μόνο) εκκλησίας, έστω και αν πρόκειται για κατεξοχήν αναφερόμενα στην αρχαιοελληνική θρησκεία, αν όχι χάσατε και επίσης μπλέξατε γιατί, όπως είναι φυσικό, έχετε δηλώσει το όνομα του παιδιού σας αμέσως με τη γέννηση στο ληξιαρχείο. Έτσι μπορείτε να δώσετε στο παιδί σας το όνομα της αρχαίας θεάς Δήμητρας, διότι υπήρξε ο Άγιος Δημήτριος, που όμως πήρε το δικό του απ΄αυτήν, ή της Αφροδίτης διότι το όνομα εορτάζει των Αγίων σαράντα …Παρθένων την 1η Σεπτεμβρίου, θα έχετε όμως, μάλλον, ένα προβληματάκι αν επιχειρήσετε να το πείτε Γαρυφαλιά ή Ροδόλφο.
Έχω υπόψη μου πρόσφατο περιστατικό κατά το οποίο ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος στάθηκε απολύτως ανένδοτος στο αίτημα μητέρας να εγκρίνει όνομα προερχόμενο από λουλούδι, φτάνοντας στον κυνισμό του να πει «κάνετε ότι νομίζετε», ήτοι δεν μου καίγεται καρφί αν ταλαιπωρηθείτε πηγαίνοντας σε άλλη μητρόπολη ή ακόμη και αν δεν βαφτίσετε το παιδί σας. Αυτό ακριβώς έκαναν οι συγκεκριμένοι γονείς, αναγκάστηκαν να πάνε σε άλλο νομό, υποβαλλόμενοι όμως σε πολύ μεγαλύτερα έξοδα, σε μια εποχή που κανενός δεν περισσεύουν.
Η πρακτική αυτή είναι απολύτως απαράδεκτη γιατί συνιστά εκβιαστική και λογοκριτική συμπεριφορά, που ακυρώνει το δικαίωμα των οικογενειών να δώσουν όποιο όνομα θέλουν αυτοί στο παιδί τους. Η εκκλησία, ευρύτερα, έχει λύσει το θέμα με την αποδοχή ονόματα όπως πχ Λυκούργος να εορτάζονται την ημέρα των Αγίων Πάντων, έστω και αν Λυκούργος άγιος συνονόματος του σκληρού Σπαρτιάτη νομοθέτη μάλλον δεν υπήρξε.
Όταν δεν υπάρχει θέμα να ονομάσει κανείς το παιδί του Σαβήλ (εορτάζει 17 Ιουνίου), γιατί να υπάρχει για οποιοδήποτε όνομα ελληνικό ή λατινογενές ή άλλο επιλέξει ενδεχομένως έναν ζευγάρι γονέων από τους οποίους ο ένας, όπως συχνά συμβαίνει, κατάγεται από άλλη χώρα. Εξάλλου και όσιοι όπως ο Λαυρέντιος, ο Αχίλλειος, ο Ροδίων , η Ροζαλία, η Γαλάτεια και πλήθος άλλοι πήραν, χωρίς αυτό να είναι αμαρτία, τα τόσο εύηχα (και επιτρεπόμενα και στην Αχαΐα!) ονόματά τους από την ελληνική και λατινική παράδοση.
Καιρός να το καταλάβουν και οι κ.κ. Χρυσόστομος και Αμβρόσιος και να πάψουν να ταλαιπωρούν και να εκβιάζουν γονείς με τη στενή τους αντίληψη. Η εκκλησία βαπτίζει, η οικογένεια ονοματοδοτεί. Οι μητροπόλεις που δεν περνούν από κόσκινο τις επιθυμίες των οικογενειών μάλλον λειτουργούν με περισσότερη αγάπη.
Μην ξεχνάμε ότι στην πορεία των αιώνων ουκ ολίγες φορές η ορθόδοξη εκκλησία έδωσε -σοφά- σε ποικίλα προβλήματα «κατ’ οικονομίαν» λύσεις. Ο κόσμος έχει τόσα βάσανα, δεν υπάρχει λόγος να προστίθενται στεναχώριες και έξοδα από άκαμπτες και παρωχημένες στάσεις δημόσιων λειτουργών, που -μην το ξεχνάμε αυτό- πληρώνονται από τους φόρους μας και επομένως θα όφειλαν περισσότερο σεβασμό στα δικαιώματά μας.
