Ένα… παράξενο όνομα, για ένα υπέροχο, έξυπνο βιβλίο, με μικρή φόρμα, γρήγορες εναλλαγές και εύληπτο κείμενο.
Όταν το πρωτοπαρέλαβα στα χέρια μου πριν λίγο καιρό, παρά το γεγονός πως μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον ο τίτλος, είπα «εντάξει κάποια στιγμή θα το διαβάσω». Όμως τελικά, μετά από λίγες ημέρες, σε ένα ταξίδι μου που διήρκεσε περίπου 2,5 ώρες, αποφάσισα να το διαβάσω.
Της Κωνσταντίνας Τσιάμη
Μόλις ξεκίνησα, κατάλαβα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να σταματήσω μέχρι να το διαβάσω ολόκληρο.
Συνολικά 18 διηγήματα μικρά μέσα σε 83 σελίδες, με μια περίεργη γοητεία που μπαίνεις πραγματικά στο… πετσί του πρωταγωνιστή.
Το πρώτο πράγμα που ρώτησα τον συγγραφέα Γιάννη Πανουτσόπουλο όταν με ρώτησε τη γνώμη μου, ήταν «αλήθεια έχεις κάνει όλα αυτά; Η Αμαλία (σ.σ. η σύζυγος) δε σου έσπασε το κεφάλι;» και τότε άρχισε να γελάει και να μου εξηγεί πως αρκετά είναι πραγματικά γεγονότα, αλλά φυσικά με φανταστικά στοιχεία…
Καλύτερα όμως να διαβάσετε την παρακάτω συνέντευξη για να καταλάβετε τι εννοώ, αλλά κυρίως, για να έχετε ιδίαν άποψη, να αναζητήσετε στα βιβλιοπωλεία τον Ζορό που δεν έχει δίπλωμα για διαστημόπλοιο.
Ειλικρινά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω. Νομίζω θέλω να τα μάθω όλα… Καταρχήν γιατί «Ο Ζορό δεν έχει δίπλωμα για διαστημόπλοιο»;
- Γιατί είναι λαϊκός ήρωας. Στον Κάπταιν Αμέρικα για παράδειγμα, μάλλον θα έδιναν δίπλωμα. Τα διαστημόπλοια είναι της κυβέρνησης, του κράτους.
Το πρώτο πράγμα που σε ρώτησα, αν θυμάσαι, είναι αν έχουν γίνει πραγματικά όλα αυτά. Τελικά τι είναι; Πραγματικότητα ή φαντασία;
- Είναι ένα μείγμα. Η αναλογία μόνο αλλάζει, από διήγημα σε διήγημα. Ποτέ όμως δεν πρόκειται για απλή καταγραφή γεγονότων.
Γιατί επέλεξες αυτό το ύφος, αυτή τη φόρμα διηγήματος, τις μικρές ιστορίες;
- Αυτό μου ταίριαξε, μου βγήκε πιο φυσικά. Η μικρή φόρμα έχει τις δικές της προκλήσεις. Πρέπει οι ήρωες να είναι πειστικοί ενώ δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη, και πρέπει να υπάρχει ένα εύρημα που να αφήσει κάτι. Αλλά το ιδανικό για μια μικρή ιστορία πιστεύω πως είναι να συγκλονίσει, να σημαδέψει τον αναγνώστη. Αυτό είναι γνώρισμα κυρίως των μεγαλύτερων φορμών. Επίσης με ενδιαφέρει η εξέλιξη, η ταχύτητα στην πλοκή. Μου αρέσει να μην περισσεύει τίποτα, να είναι απαραίτητα όλα τα συστατικά, όλες οι λέξεις. Αν δεν χρειάζονται όλα, τότε μπορεί να το βρίσκω φλύαρο. Αυτή μάλλον η απαίτηση για οικονομία αλλά με δυνατή ατμόσφαιρα και αξιόλογο εύρημα, είναι που με τραβάει.
Τι θα διαβάσει κάποιος που θα αναζητήσει το βιβλίο σου, τι θα βρει μέσα στις σελίδες;
- Δεν το είχα σκεφτεί αυτό ποτέ. Ο καθένας βρίσκει κάτι διαφορετικό φαντάζομαι. Είναι μικρές και πολύ μικρές ιστορίες χωρίς κάποιο κοινό παρονομαστή. Θα έλεγα ότι σε κάποια σημεία είναι ευδιάκριτη η λατρεία προς τη γυναίκα, και η αγάπη στη μοτοσικλέτα. Τα υπόλοιπα κοινά γνωρίσματα δεν τα έχω προσδιορίσει για να είμαι ειλικρινής. Τώρα που το λέω, είναι κι αυτό, η ειλικρίνεια. Με την έννοια του ότι ο συγγραφέας πάντα εκτίθεται σε κάποιο βαθμό, το κάνω ειλικρινά.
Πως από τις σπουδές σου στο Τμήμα Μηχανικών Αυτοματισμών και τον προγραμματισμό, περνάς στη συγγραφή;
- Νομίζω πως υπάρχει κάποια συγγένεια των τεχνικών της συγγραφής με τον προγραμματισμό. Όταν κανείς γράφει κώδικα, απαιτείται πειθαρχία στη δομή και συνέπεια στην πλοκή. Ίσως για αυτό το λόγο βρίσκω πιο διασκεδαστική τη μικρή φόρμα.
Πέρα από τις δημοσιεύσεις σε ψηφιακή μορφή, είναι το πρώτο βιβλίο που καταπιάνεσαι;
- Ναι. Υπήρξαν και κάποια διηγήματα σε έντυπα περιοδικά παλαιότερα.
Να περιμένουμε άμεσα κάτι καινούργιο;
- Όχι, προς το παρόν. Καταγράφω πάντα ιδέες και έχω έναν μικρό όγκο διηγημάτων που δουλεύω ανά καιρούς, αλλά τίποτα κοντά σε έκδοση.
* Η κεντρική φωτογραφία είναι του Φώτη Αθανασόπουλου και αποτυπώθηκε στην καφετέρια "Γέφυρες"
-----------------
Το βιβλίο «Ο Ζορό δεν έχει δίπλωμα για διαστημόπλοιο» του Γιάννη Πανουτσόπουλου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης.
CV συγγραφέα
Ο Γιάννης Πανουτσόπουλος γεννήθηκε το 1981 στην Πάτρα. Σπούδασε Μηχανικός Αυτοματισμών στο ΤΕΙ Πειραιά.
Το 2014 επέστρεψε στην Πάτρα όπου ζει και εργάζεται ως προγραμματιστής.
Έργα του έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά (Ιδεόστατο, One:Story, Fractal, Happy Revolver, E-Sense, Mosquito), ενώ ένα μικροδιήγημά του συμπεριλαμβάνεται στην ψηφιακή ανθολογία #Tweet_Stories: Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες (Openbook 2012).